Amorphis, Sólstafir, Lost Society in Tivoli Vredenburg, Utrecht – 29 oktober 2023
“De persoonlijke pret wordt alleen maar groter wanneer de show wordt vervolgd met ‘Sky Is Mine’, in mijn optiek de meest geniale gitaarriff die Amorphis ooit heeft gemaakt!”
Het zijn trouwe bezoekers van ons kikkerlandje, de Finse melodeath legendes van Amorphis slaan ons nooit over als ze in Europa op pad zijn. We hebben ze de laatste tijd dan ook vaak kunnen bewonderen: op Into The Grave en een paar keer 013, en nu is het tijd voor een rondje Amorphis in Utrecht. Zijn we dan inmiddels niet een beetje Amorphis-moe? Niet als je de opkomst van deze avond bekijkt, uitverkocht is het niet maar het zal er niet ver vandaan zitten. Wellicht is de opkomst ook geholpen door weer wat nieuwe interessante voorprogramma’s: De post-metallers van Sólstafir en als opener Lost Society, Dat belooft weer een avondje genieten van muzikaal vakmanschap!
22 november 2023 Tekst: Jori van der Worp
De eerste band Lost Society blijkt al op ruwweg een derde van hun set als ik de zaal betreed. Duwend en persend via de bar zoek ik een goed plekje in de zaal om te kijken wat voor muziek de landgenoten van de headliner nu eigenlijk maken. Dit blijkt een opzwepende mix van metalcore en moderne groovende thrash te zijn. Ik kan helaas niet zeggen dat ik er erg warm van wordt. De show lijkt vooral te draaien om de zanger/gitarist en het ego wat hij lijkt uit te stralen. Zijn gitaar raakt hij 90% van de tijd niet aan, hij is vooral bezig met gezien worden op het verhoginkje op het podium, en het publiek te vragen om van alles te doen en dan ook vooral voor hem en niet voor de band. Komop kerel, je bent geen Bruce Dickinson. De keuze om hele stukken gitaar van de tape af te laten spelen terwijl je twee gitaristen in je band hebt kan je ook wat van vinden. Maar eerlijk is eerlijk. De mannen weten het publiek wel op te zwepen en flink in beweging te brengen, en daarmee is het doel van spelen als openende band zeker bereikt.
Tijd om eens lekker weg te spacen, want Sólstafir betreedt het podium! Tussen al dat Finse geweld van Lost Society en headliner Amorphis zijn deze IJslandse post-metallers wel een beetje de vreemde eend in de bijt en duidelijk is ook dat een flink deel van het publiek dit niet persé had verwacht. Tijdens opener ‘Bláfjall’ zie ik om mij heen mensen kijken met een blik van van “begint het nou nog een keer?”. Ik kan er niet zo mee zitten, want ik doe gewoon de oogjes dicht en laat me meevoeren op de zeeën van geluid van deze vier rasartiesten. De setlist van vanavond is lekker uitgesmeerd over de vijf meest recente albums van de groep, en van het meest recente werk worden twee nummers opgelepeld. Jammer wel dat de zogenaamde Dutch Disease (mensen die hun waffel niet dicht kunnen houden als er een band staat te spelen) bij deze wat rustiger muziek nog wat beter merkbaar is, maar daar lijkt de band zelf gelukkig niks van mee te krijgen. Sterker nog, de zanger loopt tijdens het afsluitende ‘Goddess of the Ages’ nog uitgebreid het publiek door en zingt twee minuten van het nummer tijdens innige omhelzing met een fan. Duidelijk dat in ieder geval één bezoeker hier de avond van haar leven had!
Na een relatief lange ombouwpauze is het dan uiteindelijk toch tijd voor de headliners van Amorphis! Het is inmiddels behoorlijk vol in de zaal en het is dan ook dringen voor een goed plekje en die heb ik gelukkig kunnen bemachtigen wanneer de band middels ‘Northwards’ het podium betreedt. Het eerste deel van het optreden is voornamelijk nieuw werk samen met ‘Bad Blood’, het enige nummer van vanavond van het fantastische ‘Under the Red Cloud’ album. Hierna gaan de lichten uit en worden we getrakteerd op een drieluik van doorbraakalbum ‘Tales From The Thousand Lakes’, met het onsterfelijke ‘Black Winter Day’ als onbetwist hoogtepunt. De sfeer zit er goed in, en als de band vervolgens ‘Silver Bride’ inzet weten we dat we ook flink moeten gaan meezingen. De persoonlijke pret wordt alleen maar groter wanneer de show wordt vervolgd met ‘Sky Is Mine’, in mijn optiek de meest geniale gitaarriff die Amorphis ooit heeft gemaakt! Uiteraard komt ook het voorlaatste album nog aan bod met ‘Wrong Direction’ en ‘Amongst Stars’ (helaas geen Anneke van Giersbergen bij het optreden). De band wordt voorgesteld op een erg originele manier, bij elk bandlid wordt een klein stukje muziek gespeeld waar de betreffende muzikant fan van is. Zo horen we onder andere een klein stukje Slayer, en zanger Tomi maakt het zich makkelijk door in de beste Napalm Death traditie even “You Suffer!” te brullen. Na ‘My Kantele’ is het dan toch tijd voor ‘House Of Sleep’ wat de traditionele afsluiter en ook de traditionele meezinger is van de groep. Maar er is gelukkig toch nog tijd voor een beetje meer, of moet ik zeggen een bijtje meer? De encore is natuurlijk niks minder dan het fantastische ‘The Bee’, wat door zeker niet minder mensen woord voor woord werd meegezongen dan ‘House Of Sleep’. Een waardige afsluiter van weer een mooi concert van een van Finlands beste bands!
Social media