Wee jullie onbekenden, onbekender dan het onbekende, verstoken zijn jullie van licht! Weet dat in deze duisternis een grootsheid schuilt, een sluier die de Aangezichten van de Goden verbergt, opdat jullie niet doelloos zouden raken. Die grootsheid heet Aluk Todolo en is een instrumentaal powertrio dat disharmonische vibraties omvormt tot psychedelische minimalistische occulte rock. Onder de mantel van het nachtelijke firmament, waar sterren hun magische dans opvoeren, vindt Aluk Todolo improviserend al zo’n twintig jaar de essentie van de ware realiteit. Ziedaar, het is in het onzichtbare dat het spirituele zichzelf kenbaar maakt. In de diepste nacht rusten de geheimen van het universum; de mysteries van Thelema worden hier ontcijferd. Begrijpt dit: Duisternis is de oorspronkelijke staat der dingen, in haar synapsen schuilt de pracht van al wat leeft en Aluk Todolo verzorgt de soundtrack.

Waar de zes hoogmissen op Lux, ‘s bands vijfde album dat in de meest westelijke uithoeken van Frankrijk op magneetband is vastgelegd, over gaan is een raadsel. Aluk Todolo doet niet aan teksten en laat slechts de instrumenten, drums, bas en gitaar, spreken en die klinken als een occulte echo van een gereïncarneerde Dick Dale die een post black metal band is begonnen. Baslijnen als draaikolken, drumritmes als een regen van allemaal tegelijkertijd afgeschoten puntige pijlen met daaroverheen kaleidoscopische gitaren die als de Vesica Piscis van de Ouden het schaarse licht bundelen tot een krachtige straal die elke randschimmering onderdeel maakt van de uitbreiding van Zijn. Ook songtitels zijn een gepasseerd station. Slechts een sequentie van grote en kleine stippen onderscheidt het ene nummer van het andere. Stippen aan de horizon, verdwijnpunten in het oneindige. Lux is zowel alles als niets.

Het niets is een verheven concept; het is datgene waarin alles vervat ligt en waarvan alles ontspruit. De leegheid van de kosmische wildernis belooft oneindige creaties. Het begin is het einde en het einde is het begin. Beloond zijn zij die de Reis van Duisternis durven ondernemen, want in het Vormeloze ontluikt het goddelijke. Begrijp dat de schoonheid der duisternis is in haar potentie om zowel scheppend als vernietigend te zijn.

Zij die alleen scherp genoeg zien in de duisternis, zullen ontdekken dat zij dan niet in totale nacht ronddwalen. In die spiegelloze leegte ligt een onzichtbare kristal. Het  onbarmhartige licht dat er uit voortkomt, schijnt niet op maar in de duisternis. Jullie sidderen voor de zwarte hel waarin de vlammen van kennis oprijzen als vuurtongen van ondeelbare wijsheid. Er is wijsheid te vinden in het licht dat niet brandt, maar fluistert in duisternis.

Laat ons dan, zonder angst, de zwarte vleugels van de nacht omarmen en begrijpen in de schitterende pracht die ons onthult. Het is in de vliezen van licht en schaduw dat wij de ware harmonie ontwaren. Treedt onbarmhartig nader in het Paleis van de Nacht. Lux wordt een Testament van Schoonheid – een dualiteit, een waarheid, een Verlichting die verder vliegt dan alleen het oog waar God en Mensheid samenkomen. Wees welkom, want wat de dapperen aanschouwen, is het enig ware: Lux is een atonale nachtmerrie van betoverende schoonheid.