Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Allegaeon – Damnum
Metal Blade Records
Release datum: 25 februari 2022
“Elk album slagen ze erin om nog meer te groeien en ook op hun alweer zesde langspeler ‘Damnum’ is dat het geval”
9.5/10
Koen de Waele I 12 februari 2022

Als er één band is die er al jarenlang uitspringt, is dat de Amerikaanse death metal formatie Allegaeon. Elk album slagen ze erin om nog meer te groeien en ook op hun alweer zesde langspeler ‘Damnum’ is dat het geval. De albumtitel is Latijn voor verlies en dat woord vormt de inhoud van de meeste thema’s die worden aangeboord. Zanger/tekstschrijver Riley McShane heeft het over het verwerken van gevoelens zoals verdriet, woede en eenzaamheid. Uiteraard is dat alles ook met een positieve boodschap bedoeld: namelijk dat luisteraars zich kunnen vereenzelvigen en beseffen dat ze niet alleen op de wereld staan met die emoties.

Openen doen ze met ‘Bastards Of The Earth’, na een akoestische intro volgt een death metalnummer met een kwaliteitsniveau dat alleen een band als Allegaeon kan brengen. Het klinkt zowel melodieus als brutaal met superbe gitaarsolo’s, een akoestisch tussenstuk begeleid fijngevoelige zang om dan terug uit te barsten in al zijn furiositeit.

Het volgende ‘Of Beast And Worms’ begint zachter maar krijgt door een vertellende zangstem een luguber bijsmaakje, vervolledigt door akoestisch gitaarwerk en een snuifje orgelmuziek om dan alweer uiterst zwaar uit te breken. De combinatie van stevige grunts met heldere zang maken dit alweer tot een uitmuntend nummer. Zo krijgt elk nummer zijn eigen individuele opmaak. Op ‘Into Embers’ hoor je zelfs een tool-achtige break halverwege. In ‘To Carry My Grief Through Torpor and Silence’ laten het gitaarduo Greg Burgess en Michael Stancel nog eens al hun virtuositeit horen door zowel ruige en snelle bijna djent-achtig gitaarwerk te laten horen om dan ineens over te schakelen naar uiterst technisch ingespeelde flamenco en vervolgens de progressieve richting uit te gaan. Verder krijg je op nummers als ‘The Dopamine Void, Pt. II’ en  ‘Saturnine’ laten nog maar eens horen hoe sterk deze mannen bezig zijn. Het is bijna ongelofelijk waar ze inspiratie blijven vandaan halen. Afsluiten doen ze met het overdonderend machtige ‘Only Loss’ dat ietwat trager begint maar later nog maar eens bevestigt hoe sterk deze band in elkaar zit.