Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Alestorm – Curse Of The Crystal Coconut
Napalm Records
Release datum: 29 mei 2020
“Alestorm zal op deze manier de piraten metal fans behagen, maar ziet het duidelijk veel breder.”
8.1/10
Vera Mathijssens I 18 mei 2020

Schotten en een Ier lagen aan de basis om een folkloristische piratenband op te richten en in het begin sprak men van de opvolgers van Running Wild uit Duitsland. Er is toch meer aan de hand, want na hun stormachtige start met ‘Captain Morgan’s Revenge’ (2008) en ‘Black Sails At Midnight’ (2009) wist Alestorm zich te scharen in het selecte groepje ‘folkies’ dat consequent bezig bleef met succes. We betwijfelen of er reguliere festivalgangers zijn die nooit geconfronteerd werden met de geintjes van Christopher Bowes in de schaduw van een reusachtige badeend, maar na al dit hilarisch vertier werd het tijd om de opvolger van ‘No Grave But The Sea’ (2017) te creëren.

Ook dit zesde album ‘Curse Of The Crystal Coconut’ is een toonbeeld van humor, bacchanalen en folk metal. Accordeon, draailier en viool smukken het drinklied ‘Treasure Chest Party Quest’ op, zodat de party uitbundig van start kan gaan. Zoals steeds zijn de songs opgewekt en simpel. Finntroll zanger Vreth komt even langs in ‘Chomp Chomp’ terwijl ‘Tortuga’ het meest afwijkt van wat we van Alestorm verwachten, met Captain Yarrface van labelgenoten Rumahoy als gast. We zitten niet echt te wachten op rappende piraten, maar de daaropvolgende koorzang maakt dat goed. Gitarist Maté Bodor laat zich horen met vurige solo’s in tal van nummers, het episch uitgewerkte ‘Zombies Ate My Pirate Ship’ mag gelden als hoogtepunt. In dit nummer horen we ook een beetje vrouwelijke zang en die komt op rekening van Patty Gurly (ex-Storm Seeker), tevens te horen op draailier. De tweede opmerkelijke track is ‘Wooden Leg Pt. 2’ want in tegenstelling tot het te verwaarlozen eerste deel is dit een acht minuten durend werk waarin orkestratie tegenover black metal komt te staan, viool contra strakke metal en screams (toetsenist Elliot) tegenover de luchtige samenzang van de band. Bovendien biedt ‘Henry Martin’ ook nog een onverwacht moment van bezinning. Het gros van de songs is echter lichtvoetig vertier in pure Alestorm stijl. Alestorm zal op deze manier de piraten metal fans behagen, maar ziet het duidelijk veel breder.