Met Abisme heeft Spanje er weer een zeer degelijke black/death metal band bij. Min of meer opgericht in 2016 door het gitaar spelende duo Vidal en Gau, maar pas later een volwaardige band met de toevoeging van bassist Uri en drummer Death Parian, brengen zij eindelijk hun debuut uit. Dat dat in eigen beheer moet gebeuren, hoeft niet echt een probleem te zijn. Afgaande op wat zij laten horen op deze ‘As Fear Falls In’, kunnen zij binnen de kortste keren wel een voorstel van één of ander platenlabel verwachten (knipoog naar Memento Mori)

Verontrustende black/death, waarin disharmonie en old school death metal hand in hand gaan is wat we krijgen in de bijna acht minuten durende opener ‘Amoral Era’. Wanneer de vocalen van Anna invallen, bekruipt de angst je bijna letterlijk. Haar rasperige keelgeluid is van het naargeestigste dat je in het genre kan vinden. Doet me een beetje aan Corinne van Acrostichon denken, maar dan veel vettiger. Groot is dan ook de verrassing dat de volgende song ‘Hive’, een death metal beuker uit het jaren negentig gamma, niet door Anna wordt gerocheld, maar door Joan. Niet dat dat erg is, want zijn zwaardere brutale grunt is ook niet mis, alleen verdrijft die een beetje de akelige sfeer die werd opgebouwd in het openingsnummer. Men waagt zich in ‘Gateless Call’ ook aan een meer doom georiënteerde aanpak met stampende, herhalende riffs en cleane vrouwelijke vocalen, waarna de brute zanglijnen worden verdeeld onder beide zangers. De sfeer daalt gelukkig toch weer tot onder het vriespunt en wordt meermaals doorklieft door een snijdende, kille gitaarsolo. Lekker deprimerend, net zoals het snellere ‘What Open Eyes Brings’, dat het dichtst aanleunt bij opener ‘Amoral Era’ en het is deze stijl die me het hardst kan bekoren. Een constant neerslachtige sfeer, waarbij er altijd frustratie en hopeloosheid in de lucht hangt en waar het negativisme vanaf druipt. Mooi! Afsluiter ‘The Struggle’ is een ander verhaal. Een pianostuk van een minuut of acht dat nergens heen gaat en waarschijnlijk het misantropische  op het album nog extra moet benadrukken, maar ik kan de overbodigheid ervan echt niet negeren. Dat is ook meteen het enige minpunt op het hele album. Op gebied van productie is er misschien ook wat ruimte voor verbetering, maar ik heb m’n death metal wel graag een beetje ‘ondergeproduced’, dus voor mij kan het perfect.

In Spanje zit men al een tijdje niet te kloten, want of het nu old school death metal (Avulsed, Ataraxy, Necrophiliac, nieuw album in 2020!, Proscrito, Graveyard met net dat tikkeltje extra…) of black/death (Ered, Noctem, Qayin Regis, Altarage, Teitanblood…) betreft: de kwaliteit is er zonder overdrijven uitmuntend te noemen en ik denk dat Abisme met deze ‘As Fear Falls In’ en mits de juiste keuzes ook kan uitgroeien tot een vaste waarde binnen de Spaanse metal scene.