In een wereld die barst van ellende en drassigheid weten veel mensen toch nog de ganse dag overal het negatieve van in te zien, terwijl het juist in al die kille grauwheid zo makkelijk kan zijn de lichtpuntjes te zien. Sal Abruscato (en eigenlijk alle voormalige Type O Negative leden) weet door alle duisternis die de mensheid ten deel valt altijd ook weer iets moois te zien en maken. In dit geval is dat ‘Infernum In Terra’, het vierde album van zijn band A Pale Horse Named Death.

Ik zeg “zijn band” omdat er sinds het vorige album weer een verschuiving is geweest van bandleden. Alhoewel dit zeker invloed heeft op het geluid is die invloed niet negatief of heel groot. Integendeel, het klinkt alsof we hier te maken hebben met een meer stoutmoedige versie van wat we al kenden. Stevige, herkenbare riffs die deze muziek zondermeer het doom genre in schieten, gekoppeld aan het eeuwenoude, verzoenende stemgeluid van Abruscato – die enige overeenkomsten toont met dat van Kenny Hickey en zelfs Peter Steele. Dit kan komen doordat ook hier een weemoedige samenzang plaatsvindt. We horen qua muziek wel degelijk minder Type O dan op het vorige album en meer doomy sologitaar. Dat geeft de inhoud een meer eigenzinnige drive. Ook is er meer plek voor de piano en het orgel, maar nooit is dat storend. Het is een veilig gegeven dat als je A Pale Horse tot nu toe met zin hebt gevolgd, dit album je daar alleen maar enthousiaster over maakt.

Sommige bands maken nieuwe dingen en dan weet je van tevoren al dat het fijn gaat zijn. ‘Infernum In Terra’ is een album van zo’n band. De hele atmosfeer die het uitademt is grauw en donker, maar tegelijkertijd super vertrouwd en comfortabel. Ik denk dat de tijd rijp is voor de mensheid om te accepteren dat we leven in een bijzonder dorre bedoening, en dat we daar dan niet alleen maar over te lopen zeiken. A Pale Horse Named Death toont ons, onder andere met deze plaat, dat er verschillende manieren zijn om uiting te geven aan de negativiteit die deze gewaarwording met zich meebrengt, en geeft ons een reden om door te gaan, tevreden te zijn, en te glimlachen. Dit is Doom pur sang.