The Wring is het progressive metal project van de Canadese gitarist Don Dewulf. Zoals de titel doet vermoeden is ‘The Wring2 Project Cipher’ het tweede album van de Canadees, het eerste werk dateert uit 2017 maar wist weinig potten te breken. Toch kreeg Dewulf niemand minder dan superdrummer Thomas Lang, bassist Bryan Beller (The Aristocrats) en zanger Marc Bonilla (Keith Emerson) zo ver om op zijn tweede plaat te spelen. Kan hij daarmee het verschil maken?

De Canadesen maken dus progressive metal waarin alle klassieke elementen in verwerkt zitten die je bij dat genre verwacht. Behalve dan langdurige instrumentale passages met eindeloos gepingel. Hoewel de muziek niet klinkt als een kopie van een andere band kan ik ook niet zeggen dat The Wring echt een eigen geluid heeft. De composities zijn best aardig maar niet echt bijzonder, dertien in een dozijn. Het is allemaal best wel aardig maar echt enthousiast wordt ik er niet van. De muziek heeft wat Opeth invloeden wat je vooral hoort in de manier waarop sommige riffs zijn opgebouwd, maar dat niveau haalt Dewulf helaas niet. De gitaren klinken ook wel wat kil en hadden een voller geluid mogen hebben om de liedjes wat meer body te geven. Helaas gebeurt er instrumentaal en vocaal niets wat ik als bovengemiddeld of bijzonder zou classificeren. De muzikanten spelen de muziek uiterst kundig maar ook niet meer dan dat. En vocaal gezien is Bonilla ook niet van exceptioneel niveau, hij zingt best aardig en gaat nooit de fout in maar is zeker geen wereldzanger. Dat gezegd hebbende is het ook zeker niet slecht.

‘The Wring2 Project Cipher’ is best wel aardig maar ook niet meer dan dat. Op elk vlak stijgt het album niet boven het gemiddelde uit van andere bands in het genre, en weet de muziek eigenlijk nergens écht indruk te maken. Er valt goed naar te luisteren en ik zou het zeker niet vinden misstaan als voorprogramma van een leuke band, maar meer dan dat zit er naar mijn mening niet in.