We herinneren ons dat het vorige album ‘No Grave But The Sea’ in 2017 voorgesteld werd in Hamburg op een Vikingschip samen met de introductie van de nieuwe Hongaarse gitarist Maté Bodor. Wat is er daarna gebeurd?
Hij was toen al ruim een jaar bij ons in de band hoor, maar goed, dat was wel het eerste album waarop hij te horen was. Nu lijkt het alsof hij altijd in de band gezeten heeft. Hij past zo goed bij ons. Het album kwam uit en bereikte hoge posities in de hitlijsten. Vlak daarna deden we de Vans Warped tour, een uitgebreide trek doorheen de VS die best heel apart was. Het was grappig om Alestorm als party metalband met middeleeuwse trekjes te zien tussen duistere, serieuze metalbands. Ik denk niet dat er al een Europese folk metalband mee op pad geweest is. Het was een affiche van erg divers pluimage en dat was nieuw voor ons om te ervaren. In Europa is zo’n aanpak ongekend. Voor ons was het ook een gok, maar het viel reuze mee. Het publiek ging waarlijk uit de bol bij ons. De laatste twee jaar waren echt een topper voor ons. We zijn een band geworden die van elke show een party wil maken. Dat is belangrijker voor ons dan albums opnemen. Wanneer we nieuwe songs schrijven, is de hamvraag steeds: kunnen we het live spelen? Al onze songs zijn altijd geschreven met het oog op live spelen.

Inderdaad, meestal zijn het korte, catchy oorwurmen, maar toch is er ook een langere track met verschillende stemmingen: ‘Wooden Leg Pt. 2’. Dat intrigeert me, zeker omdat ‘Wooden Leg Pt. 1’ een kort geintje van twee minuten was…
Inderdaad. Het origineel was te vinden op het album ‘Sunset On The Golden Age’ en dat was echt een domme track met een stupide tekst (imiteert het), Toen ik songs aan het schrijven was, bedacht ik om er een vervolg op te maken, dat nog steeds hetzelfde idee uitstraalt en dezelfde melodie en tekst heeft, maar muzikaal echt het tegenovergestelde is. Groots, episch, complex en extreem. Ik denk dat we daarin geslaagd zijn. Het heeft me zes jaar gekost om het te schrijven. Het plan was om het al op vorig album te zetten, maar alle songs waren toen af en ik was nog steeds niet tevreden over dit tweede deel. Nu is het eindelijk gelukt. Ik ben er dol op. Wat vind je van die al te gekke black metal riff? Gaaf, nietwaar? Ik verheug me al op de reacties van de fans. Ze gaan de tracklijst overlopen en zeggen: ‘Ach, ‘Wooden Leg Pt. 2’, dat gaat weer zo’n stupide nummer zijn’. Wanneer ze er dan naar luisteren zal hun mond open vallen: ‘What the fuck?’ Ik zet de mensen graag op het verkeerde been. Ik ben echt dol op dat nummer.

Het is heel goed, mijn favoriet eerlijk gezegd, maar natuurlijk moeten er ook partysongs zijn, jullie heten ten slotte Alestorm…
Zo is dat, wij zijn de nummer 1 onder de partybands.

Wie kwam er op de proppen met die hilarische albumtitel ‘Curse Of The Crystal Coconut’?
Gewoonlijk vernoemen we ons album naar één van de songs, maar ditmaal was er zo niets waarbij ik dacht: ‘wow, dit is de naam van het album’. We moesten dus verder zoeken. Ik begon in de teksten te zoeken naar woorden waaruit ik een titel kon afleiden. Ik vond maar niets. Uiteindelijk kreeg ik het idee in mijn luie zetel toen ik naar een TV show keek. Dat ging over een krokodil die een kokosnoot, een kristallen kokosnoot, wil stelen van een ezel. Ik heb er de vloek bijgevoegd vanwege ons piratenimago. Het is een leuke woordspeling.

Woon je nog in de VS?
Ja hoor, ik bel je recht vanuit Tennessee.

Vorige week had ik een chat met Jake van Aether Realm. Jullie zijn vrienden, niet?
En of, we wonen niet ver van elkaar. Het is maar een kort ritje door de bergen en ik ben er. Het is één van de liefste mensen die ik ken. Ik heb hier een paar vrienden. We toeren veel in de VS en hier lopen heel veel muzikanten rond. Het is leuk om vrienden over heel de wereld te hebben.

Over welke song wil je nog iets kwijt?
Mijn favoriete song is ‘Tortuga’. Dat vind ik de meest ongelofelijke song die ik ooit gedaan heb. De mensen gaan het haten, omdat het zo geschift is. Het is geen metal, het is rap of pop. Het klinkt niet als Alestorm en heel wat fans gaan echt boos zijn. Ze gaan klagen over deze song, daar ben ik zeker van. Ze gaan zeggen dat we uitverkoop houden. Maar daar zit ik niet mee. We hebben er een video voor gemaakt, waarin we echt als piraten gekleed zijn en ons zo gedragen. De mensen gaan dus denken dat we nog steeds piratenmuziek maken, maar we verkopen juist bullshit als piraten.

Er komt nochtans opmerkelijk serieuze samenzang in…
Dat heb ik al opgemerkt toen we in de studio zaten: ik denk dat we doorheen de jaren heel wat bijgeleerd hebben wat zang betreft. Soms klinken we echt als een stelletje dronken piraten, maar dan is er die mooie koorzang. Dat gaat weer verwarring scheppen. Want soms klinken we als piraten en dan is er plots die echte zang. Soms is het echt een uitdaging om slecht te zingen.

Niet zoveel als op het vorige album, maar er zijn een aantal gastbijdragen. Laat ons het eerst even hebben over Vreth van Finntroll…
Toen we de song ‘Chomp Chomp’ schreven, vonden we dat dit klonk als een Finntroll song (zingt). En toen bedachten we dat het een goed idee zou zijn als de zanger van Finntroll ook die song zou zingen. We speelden vorig jaar samen op een festival en we werden samen dronken. Toen vroeg ik Vreth of hij op ons album wou zingen en hij zei ja. Zo was dat ook alweer geklonken. Hij zond zijn opnamen vanuit Finland naar ons en het klonk fantastisch. Zijn stem klinkt cool en we werken graag met iemand van een band waar we altijd naar opgekeken hebben. Hij is mijn favoriete gast op dit album.

Ditmaal geen blazerssectie op dit album, maar er is wel een violiste. Een Duitse, niet?
Klopt. Dat is Ally Storch van Subway To Sally. Onze platenproducer Lasse Lammert kent haar. Hij kent iedereen in Duitsland, dat is best handig. We hadden zoveel creatieve ideeën en door haar talent klinkt het beter dan ooit. Captain Yarrface van Rumahoy heeft me trouwens geholpen in ‘Tortuga’.

Jullie hebben dus terug met producer Lasse Lammert gewerkt, dat is een constante. Zijn jullie naar Duitsland getrokken om op te nemen of op verplaatsing?
We werken altijd met Lasse, hij kent onze sound door en door. Ditmaal vlogen we met hem naar Thailand. Opnemen in januari in Duitsland zuigt want het is er koud. We gingen dus naar een studio in Thailand vlakbij een tropische jungle en een groot wit strand, gewoon een betoverende plaats op aarde. Een mooie studio, echt ongelofelijk. Het is gaaf om daar een album op te nemen. Na het werk kan je relaxen aan het zwembad met een cocktail. Het was echt een fijne tijd, zo relaxed en dat laat het werk heel wat vlotter verlopen. Het was zo prachtig dat we ons nu niet meer kunnen verbeteren. We hadden ons voorgenomen om elk album op een verschillende plek op te nemen, maar naar waar moeten we de volgende keer gaan als dit al het summum was?

Misschien Australië?
Neen, Australië is zo duur. Alles kost er veel geld: vluchten, eten, verblijf… Zoveel geld hebben we nu ook weer niet, dat we ons dat kunnen veroorloven.

Ik hoor ook vrouwelijke zang in het vijfde nummer ‘Zombies Ate My Pirate Ship’. Wie is dat?
Dat is Patty Gurly. Ze speelt ook alle hurdy gurdy partijen (draailier, denk aan Anna Murphy vroeger in Eluveitie – Vera) op het album, maar ze is eveneens een uitstekende zangeres. Ze zat vroeger in een band Storm Seeker, maar is nu solo actief. Ze is echt heel goed. We vroegen het haar en ze zei ja. Het is mooi dat mensen ja zeggen. Trouwens, onze koorzang in dat nummer is vrij hoog en het heeft ons veel moeite gekost om dat voor mekaar te krijgen.

Je vertelde me al dat er een video is voor ‘Tortuga’, nog plannen op dat vlak?
Gelukkig hebben we al onze videoclips kunnen opnemen voor de wereld deze lockdown aankondigde. We hebben ook een video voor het eerste nummer op dit album ‘Treasure Chest Party Quest’. We regelden dat allemaal in februari toen niemand de ernst van de situatie inschatte.

Heb je concerten moeten afzeggen of was dit juist een tijd dat het rustig was voor jullie?
We moesten Download Australia cancellen, dat was erg, want we keken er zo naar uit en dat draaide allemaal op niets uit. De zomer gaat niets worden.

Is er iets wat je met ons wil delen over het artwork, want dat is door Dan Goldsworthy Art gedaan?
Hij deed het vorige album en heeft ook al gewerkt voor Gloryhammer. We wilden natuurlijk de titel uitbeelden. Heel wat leuke referenties naar die titel kan je vinden.

Zoals je zelf zei: jullie zijn een live band. Zijn er plannen om met enig surrogaat op de proppen te komen, zoals live streams?
Momenteel zit ik op het live stream platform Twitch en speel een beetje piano om de mensen te vermaken nadat ze verzoeken indienen, maar met de hele band hebben we dat nog niet nader bekeken, want we leven allemaal op verschillende plekken, ver van elkaar. Dat wordt dus moeilijk om te organiseren. We zullen zien. We moeten van dag tot dag leven nu.

Heb je nog enige laatste woorden om af te ronden?
Was je handen en blijf gezond. Preorder ons album en bekijk de videoclips, zodat je kunt zien hoe slecht we zijn.