Lord Vigo is een onaangenaam karakter uit de klassieker Ghost Busters II. Die film is voor mij wel echt een eeuwigheid geleden en ik kon me er best mee vermaken, maar voel niet de neiging om de film vaker op zetten. Eenzelfde effect heeft ‘Danse De Noir’, het nieuwe album van de Duitse doomband met de zelfde naam; Lord Vigo. Al moet ik zeggen dat ik mogelijk bij dit album nog wat meer reserves heb dan bij die film.

Hoewel ik best een liefhebber van doom ben, kan dit album me maar matig bekoren. De nummers zijn weinig verheffend en blijven qua melodieën en sfeer helemaal niet hangen. Qua sound zit men tussen een band als Candlemass en Poverty’s No Crime in, maar Lord Vigo komt bij geen van beide bands in de buurt. Dat komt mede omdat de nummers niet sterk en regelmatig ronduit irritant zijn. En dit wordt dan weer voor een aanzienlijk deel veroorzaakt door de vele herhalingen. Het grootste manco is echter de zang van drummer Vinz Clortho. Zijn gezang maakt dit album tot een erg lange zit. De vocalen zijn veel te iel, te dun en misen vastigheid. Hij klinkt alsof Robert Smith (The Cure) metal zingt. Ja echt, vergelijk het maar eens met elkaar. Nu heeft die man geen beste stem, maar als die ook nog eens metal probeert te zingen is het hek van de dam natuurlijk.

Neen, dit album is helaas geen aanrader. De muziek is aardig, maar weinig verheffend, de melodieën zijn soms aardig, maar meestal irritant. De zang maakt het echter allemaal nog minder plezierig. Het vorige album kreeg nog 75 punten zag ik, maar daar ga ik niet aankomen. Jammer, want ze hebben er vast een hoop moeite in gestoken.