De Nieuw-Zeelandse Jenny Stokes (zang en piano) en Amerikaan John Evans (gitaar, bas en keyboards) zijn sinds 2016 onder de naam Evans and Stokes actief na het schrijven van één gezamenlijke song. Het klikte dermate goed tussen de twee dat ‘Children Of God’ alweer het derde album is. Het is wel een ‘long distance relationship’, de twee hebben elkaar in levende lijve nog nooit getroffen, maar 3500 mails verder is dit album het tastbare resultaat van hun samenwerking.

Het geheel is allemaal prima verzorgd qua artwork en productie. Er is zelfs een mooi boekje meegestuurd waarin de teksten, achtergrondverhalen en bijbehorende psalmen zijn terug te vinden. Het geloof heeft volgens mij dus mogelijk ook een rol gespeeld in het bijeenbrengen van de twee muzikanten. Çhildren Of God’ herbergt elf songs met als inspiratie gebeurtenissen uit de geschiedenis (‘Flames Of Notre Dame’ of ‘Oppenheimer’s Tradegy’). Evans and Stokes haalt zijn invloeden uit met name prog of gothic. Helaas moeten we echter constateren dat de songs en muzikale prestaties niet van een indrukwekkend niveau zijn. Het enige nummer dat een echte voldoende haalt is ‘Godforsaken’, een powerballad die zeker zijn momenten heeft. Jenny Stokes heeft nou niet bepaald een stem waar je warm voor draait, het klinkt allemaal erg knijperig en instabiel. John Evans weet als gitarist ook geen potten te breken. Qua riffs gaat het allemaal nog wel, maar zijn solo’s zijn graatmager. De drummachine, die overduidelijk gebruikt is, is af en toe ook wat horterig (is dat wel goed Nederlands?) en stoterig.

‘Children Of God’ is zeker een werkstuk waar veel tijd en liefde in is gestoken, maar het levert zeker geen overtuigend album op. Evans and Stokes moet zeker nog stappen zetten om ooit tot een volwaardig en sterk resultaat te komen.