Michael Sweet is natuurlijk voornamelijk bekend als opperkoorknaap van het Amerikaanse Stryper, en de kenners weten natuurlijk ook dat hij tussen 2007 en 2011 ook nog in Boston zat. Ja, die band van ‘More Than A Feeling’ en ‘Don’t Look Back’. Anyway, samen met broer en drummer Robert houdt de zanger en leadgitarist de christelijke rockband al vanaf 1984 in de lucht.

Met ‘Ten’ (een verwijzing naar de tien geboden en zijn 10de soloplaat), wordt dezelfde lijn doorgezet als bij Stryper. Het is allemaal steviger en groovier. Hemelse koortjes en zoete melodieën zul je tevergeefs zoeken. Het enige echte rustpuntje is het fraaie ‘Let It Be Love’. Waar dit nummer op eerdere solo releases van Sweet naadloos had aangesloten, is het op dit album een beetje een vreemde eend in de bijt. Vooral de eerste vijf tracks zijn heavy te noemen. ‘Ricochet’ is wat commerciëler en lichter met die kenmerkende koortjes waar Stryper zich ook van bediend. Sweet heeft voor dit album heel wat gasten ontvangen. Jeff Loomis (Arch Enemy), Joel Hoekstra (Whitesnake), Gus G., Tracii Guns (LA Guns), allemaal spelen ze een nootje of solootje mee. Vocaal is Todd LaTorre (Queensrÿche) aanwezig op ‘Son Of Man’, een lekker nummer met een puike solo van Sweet zelve. Verdere uitschieter is het sterke ‘Shine’ waar de mij onbekende Ethan Brosh voor lekker gitaarwerk zorgt. Het geheel is vakkundig geproduceerd door Robert, dus daar valt ook niks over te mekkeren.

Met ‘Ten’ haal je gewoon een goed jaren tachtig rockalbum in huis. Het enige dat wat wringt is dat dit album ook makkelijk onder de Stryper vlag uitgebracht had kunnen worden. Het is niet echt afwijkend of onderscheidend van hetgeen Sweet in zijn carrière al heeft uitgebracht. Ook wel weer slim, want Stryper fans zullen aan dit album zeker veel plezier beleven, halleluja!