Imminence en Ne Obliviscaris in 013, Tilburg- 16 december 2025
“als klap op de vuurpijl krijgen we 2 x een live debuut, ‘This Too Shall Pass’ en ‘Continuum’ zien voor het eerst een concertzaal”
Ne Obliviscaris en Imminence komen samen op één avond in Tilburg.. Ze staan allebei al in mijn ‘gezien’ lijstje, maar het is toch de moeite om dit nog een keer te aanschouwen, Beide bands genieten een legendarische cultstatus en beide bands hebben een uitstekende live reputatie. Ze komen vanavond met “The Black Finale Europe 2025” naar Tilburg, als maar één van de slechts 5 optredens, dus dat is redelijk uniek te noemen. En dat unieke karakter zou de avond eer aan doen.
24 december 2025 I Tekst Perry Boleij| Fotografie: Hans Lievaart
Vanavond beginnen we met het Australische Ne Obliviscaris. Die maken een vorm van progressieve death metal, met klassieke invloeden, maar doom en black metal vleugjes komen ook voorbij. De 6 heren hebben 50 minuten om hun kunsten te vertonen en deze band kennende komt dat wel goed. In die 50 minuten komen vijf, langgerekte, magische muziekstukken aan bod van 3 albums. ‘Equus’ heeft de eerste bijna 13 minuten van onze aandacht. Deze komt van het album ‘Exul’. Van dat album schalt later ook ‘Suspyre’ over de speakers. De heren maken hele mooi gelaagde nummers, met ook nog eens goede, cleane zang van Tim Charles en gruwelijke brute grunts van James Dorton. Deze is tevens stemacteur; hij spreekt onder andere luisterboeken, games enzovoorts in. Wat heeft die man een vette stem. Hij lijkt het echt uit zijn tenen te halen. Tim speelt ook viool en dat geeft weer extra dimensie aan de nummers. Solo gitarist Benjamin Baret speelt op een 7 snarige gitaar en gooit een hoop verschillende invloeden in zijn speelstijl, waaronder jazz en klassiek. De andere gitarist, Matt Klavins, creëert een dikke muur van geluid en Martino Garattoni speelt op een 6 snarige bas als een jazz bassist… maar dan on speed. Daniel Presland is de drummer van de band en hij mept er flink op los. Van het album ‘Citadel’ komt het tweeluik ‘Devour Me, Colossus’ voorbij en met bijna 27 minuten samen zijn de mannen snel aan de helft van de show. Het oosters aandoende ‘And Plague Flowers The Kaleidoscope’ is een mooie afsluiter van deze goede en vette opener.
Dan na wat verbouwingen op het podium en een klein grapje van de roadie die ‘Altijd Is Kortjakje Ziek’ speelt op viool, zijn we toegekomen aan de hoofdact van vanavond, Imminence met hun ‘The Black Finale’ shows. Een uniek iets want er komen maar 5 Europese shows in deze setting en dat is de band met toegevoegd een strijk rkest van 4 plus zangeres. De main van 013 staat behoorlijk vol, dus we kunnen beginnen. Voor de band start, lopen er mensen met kappen op door het publiek met een groene lamp om het nog een beetje mysterieus te maken. Het intro bromt zo hard dat het mijn broek laat trillen. We beginnen met ‘Come Hell Or High Water’ en Eddie Berg (zang) schreeuwt de titel af en toe door de microfoon van zijn viool, dat klinkt wel vet. Er komen 4 Albums van de Zweden aan bod, waarvan ‘The Black’ de hoofdtoon voert. Dit album komt namelijk in zijn geheel langs . Niet integraal, maar alle 12 nummers worden vanavond gespeeld, waarvan ‘Continuum’ in een akoestische uitvoering, maar we krijgen eerst 7 nummers van het album in redelijk normale vorm, maar wel met aanvulling van het strijkorkest en de zangeres. Dit pakt eigenlijk wel mooi uit, dat laagje extra, alleen af en toe komt het een beetje rommelig over. Maar Tilburg heeft de eer om de eerste show te hosten, dus misschien moeten de 2 werelden nog een beetje naar elkaar toe komen.
Nummers als ‘Heaven Shall Burn’, ‘Death By A Thousand Cuts’ en ‘Come What May’, die laatste met Tim Charles van de vorige band, komen goed voor de dag. Na het hardere werk hebben we een korte pauze en kleine verbouwing en kunnen we beginnen met de akoestische set van 6 nummers van verschillende albums. ‘Heaven in Hiding’, ‘Turn The Light On’ en ‘This Is Goodbye’ zijn die albums en als klap op de vuurpijl krijgen we 2 x een live debuut, ‘This Too Shall Pass’ en ‘Continuum’ zien voor het eerst een concertzaal. De akoestische set vind ik heel mooi, het strijkorkest doet zijn werk geweldig, alleen snap ik niet goed waarom Eddie ook dan nog zijn viool pakt om mee te spelen. Het soms accapella zingen is heel lastig en als je je dan ook nog op je viool moet concentreren, komt dat niet ten goede aan je zang. Maar hij slaat er zich aardig doorheen. Ik heb wel echt genoten van de akoestische set. Daarna komen er weer 8 nummers heavy, die muzikaal goed in elkaar zitten, waar ook nog 4 nummers van ‘The Black’ voorbij komen, en van ‘Turn The Light On’ krijgen we ‘Infectious’ en ‘Erase’. Van ’Heaven In Hiding’ het titelnummer en ‘Temptation’. Het is qua show heel sober maar er komen toch nog wat vuurspetters naar beneden gevallen en er staan voor op het podium ook nog “dingen” die stoom omhoog blazen. Na ‘Le Noir’ van ‘The Black’ is de show voorbij. Een goede show met de mooie toevoeging van het strijkorkest. Ik had dit zeker niet willen missen.
De setlist van vanavond:
- Come Hell Or High Water
- Desolation
- Heaven Shall Burn
- Beyond The Pale
- Death By A Thousand Cuts
- Death Shall Have No Dominion
- Come What May (with Tim Charles)
Acoustic Set
- This Too Shall Pass (live debut)
- Saturated Soul
- Alleviate
- Continuum (live debut)
- This Is Goodbye
- Love And Grace
Laatste set:
- L’Appel Du Vide
- Heaven In Hiding
- Infectious
- Erase
- Temptation
- God Fearing Man
- The Black
- Le Noir
