Darkness Shall Rise is een label dat opgericht werd om underground metal te steunen. Dit geeft hen een zekere obscuriteit en ook Azketem was ons tot onlangs niet bekend. Het blijkt wel al het derde album te zijn dat we gaan bespreken, na de black metal schijven ‘Azetik’ (2022) en ‘Azketem’ (2024). Anderhalf jaar na die vorige worp is er al nieuw werk met ‘Amid’, maar dit album vertoont een muzikale evolutie en zelfs de aanvang van een nieuw hoofdstuk qua geluid. Dit is namelijk geen black metal, maar underground doom/gothic sfeer boordevol weemoed.

Azketem is het eenmansproject van de in Berlijn geboren en getogen Azken aka Sixten Iven Torgrim Kubanek. Toch valt dit niet helemaal onverwachts uit de lucht. Azken blijkt de nu 25-jarige zoon te zijn van gitarist Torgrim die twintig jaar – van 1994 tot 2014 met kleine pauze – bekend was als stichtend lid en gitarist van Dies Ater. Dat was dan weer één van de eerste black metal groepen in Duitsland. De appel valt dus niet ver van de boom, al gaat zoonlief nu op zoek naar nieuwe uitdagingen buiten de black metal sound. Met zijn dertig minuten speeltijd zou ik het eerder een EP noemen, maar het is wel interessant om te merken dat er een soort underground Type O’Negative aan het werk is. Zeker in opener ‘Erected To Commemorate’ waarin zompige lage gitaar- en basklanken de toon zetten en de zang heel sterk aan Peter Steele doet denken. Even zijn er nog ruwere harsh vocalen, maar ze zijn schaars op ‘Amid’. Hier wordt met diepe gotische stem treurnis geschapen. Al is alles niet zo tragisch en uitzichtloos, want ‘End It All’ en het rockende ‘T-O-I-F-T-G’ zijn eerder uptempo en lichter. In dat laatste moet ik dan weer even aan het Noorse Funeral denken. Er zijn ook invloeden van vroege Katatonia en Fields Of The Nephilim te horen. In ‘By Light’ worden de fraaie tokkelende gitaren gevolgd door serene en daarna ruwe zang, maar het mooiste is de afsluiter ‘Riven Astray’. De serene zang wordt hier verfraaid met atmosferische leads en mysterieus gefluister maakt het spannend. Al bij al dus zeker niet slecht. Na de feestdagen kan je met dit werkje je winterdepressie koesteren.