Het is tijd om de laarzen aan te trekken, zorg dat je een goede waterdichte jas meeneemt en vergeet vooral je verrekijker niet. We gaan vogeltjes kijken! Nee, dit is geen grap. Je bevindt je nog steeds op Arrow Lords of Metal, vrees niet, maar het thema van de dag is vogels en als gids gaat Tristan Shone, a.k.a. Author & Punisher, ons voor. Shone heeft een technische achtergrond en gaat er prat op veel van de instrumenten die hij voor Author & Punisher gebruikt zelf te bouwen. Met zijn ‘drone-machines’, ingewikkelde installaties van sequencers en samplers die met keyboards, mechanische hendels en schuiven bediend worden, geeft hij een nieuwe draai aan het begrip ‘industriële muziek’. Shone is geen nieuwkomer, het nieuwe album ‘Nocturnal Birding’ is nummer acht en is geïnspireerd door vogels, zoals de titel al doet vermoeden. Ieder nummer is vernoemd naar een vogel. Geen exotische roofvogels, nee het zijn relatief bescheiden vogels als de knobbelzwaan, mees, stormvogel, roek en lijster die door Author & Punisher bezongen worden. Het gaat zelfs zover dat de zang van de vogels de inspiratie vormde voor de gitaarriffs in de diverse songs, al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat je wel een volleerd ornitholoog moet zijn om uit de massieve, door onder andere Godflesh, Nine Inch Nails, Throbbing Gristle en Thou geïnspireerde industrial sludge metalriffs vogelgetsjilp te destilleren. In het openingsnummer ‘Meadowlark’ (de Amerikaanse weidespreeuw) en het afsluitende ‘Thrush’ (lijster) is ruimte gemaakt om daadwerkelijk vogelzang te laten horen, wat een wonderlijk contrast met de onheilspellende klanken van de band oplevert.

Tristan Shone werkt op ‘Nocturnal Birding’ samen met gitarist Doug Sabolick, wiens extreem gedowntunede en vervormde gitaar naadloos past in de post-apocalyptische, met dissonante synthesizer flarden verrijkte drone-noise die Shone met zijn contrapties voortbrengt. De pulserende, tot abstractie vervormde fabrieksgeluiden die de basis vormen van de acht songs zijn grimmig en het tegendeel van pastorale natuurbeschrijvingen die je misschien had verwacht op basis van de albumtitel en de wetenschap dat ze stuk voor stuk gewijd zijn aan vogels. Het is dan ook een dubbele bodem. Toen Shone voor zijn nieuwe vogelarij hobby de bergen ten zuiden van zijn woonplaats San Diego in trok, stuitte hij op veel vreemdere vogels: hele families die op de vlucht voor bendegeweld en op zoek naar een beter leven probeerden de Verenigde Staten binnen te komen. Het vogelkijken veranderde in humanitaire hulp en zo veranderde ook ‘Nocturnal Birding’ in een boos protest tegen een sluipend fascisme dat schril afsteekt tegen de alomtegenwoordige vogelgeluiden in het Jacumba gebergte. Dat is het eigenlijke thema van ‘Nocturnal Birding’: het leed dat mensen elkaar aandoen en de vaak vergeefse pogingen dat leed te ontvluchten. Op die manier zijn de fragmenten van lijstergetsjilp de herinnering dat er tussen alle grimmigheid ook moois schuilgaat. Het is alleen soms de kunst dat uit het op alle zintuigen inbeukend geweld te filteren.

‘Nocturnal Birding’ is geen traditioneel metalalbum, al zijn er genoeg passages waarbij Author & Punisher opzichtig tegen Godflesh ten tijde van ‘Songs of Love and Hate’ aanleunt. Wat het wel is, dat is de vraag. ‘Nocturnal Birding’ is een multidimensionaal monster, een veelkoppige draak die dan weer puur elektronische avantgarde, dan weer industriële metal uitbraakt, vaak binnen een en hetzelfde nummer. Daarmee is het bij uitstek voor de metalhead die het wachten op een nieuw Godflesh album zat is en tegelijkertijd ook wel eens over de grenzen van de tot in detail omschreven genres en subgenres kijkt en niet vies is van een moppie industrial EBM à la Nitzer Ebb en Consolidated op zijn tijd.