Maahes is de oorlogsgod met leeuwenkop uit de aloude Egyptische mythologie. ‘Nechacha’ anderzijds, is het flagellum, het aloude Egyptische symbool van dominantie van farao’s en goden. Het markeert een nieuwe periode voor deze Duitse band, waarbij epische arrangementen, monumentale orkestratie en een diepere duik in ruwe black metal een rol spelen. Hoeft het nog nader betoog dat dit tweede album van Horus (zang, bas) en Thot (achtergrondzang, gitaar) gewijd is aan de Egyptische mythologie?

Maahes werd opgericht in 2015 en omarmde op een eerste EP (‘Ancient Force’) de Griekse mythologie met concerten op Wolfszeit en Ragnarök festivals als gevolg. De groep uit Grafenau (Beieren) bracht in 2020 het full length album ‘Reincarnation’ uit en kon meermaals op tournee met Eisregen (ook nu nog, merk ik). Het is een uur direct pakkende black metal die soms atmosferisch, dan weer strijdvaardig is, verrijkt met prima melodieus gitaarspel en niet te overdadige, maar knappe ornamentele orkestratie.

Het nieuwe albums bestaat uit acht songs die kloek en fors overkomen, maar blijvend melodieus gitaarspel bevatten dat je meteen aanspreekt. ‘Magic Slave’ opent met duistere klanken en levendig gitaarspel. De gedecideerde ruwe zwartgeblakerde knekelzang van Horus vervolledigt deze pakkende track die ruw is, maar ook blijft hangen. In ‘The Resurrection’ wordt er ook snibbig verhaalt met knekelzang, maar hier vallen keyboards op de achtergrond op alsook een atmosferisch middenstuk, vooraleer men overgaat tot een slepende gitaarsolo. Deze band speelt extremere metal, maar met de schwung van klassieke metal. Vroege Dimmu Borgir is een goed vergelijkingspunt. In de volgende songs komt er – heel af en toe – nog wat cleane koorzang bij. Het tokkelend aanvangende ‘Cult Of The Sun’ is dan weer vooral gesproken en de spanning wordt zorgvuldig opgebouwd naar een moment met solo’s en koor. Het epische ‘The Crown And The Sceptre’ en de fraaie single ‘Keeper Of Secrets’ vormen het hoogtepunt van de plaat. ‘Obsidian’ als outro is kalm met knekelzang, verteller en stemmige violen. Een heel puik album op de crossroads tussen extreme en pakkende black metal is dit geworden. Het smaakt naar meer!

We kregen drie bonustracks mee, te vinden op de speciale editie van ‘Nechacha’. Die bieden ons lange songs, 18 minuten extra, dus de overweging waard. ‘Patron Saint Of Pharaohs’ maakt de brug met death metal door de grunts van gastzanger Lele Habel. ‘Medusa’ heeft een oosterse sfeer, gaat van tokkelende gitaren naar massief en heeft ook een atmosferisch middenstuk. Het al even fraaie ‘Nephthys Tears’ werd vorig jaar als single uitgebracht, maar is nu opnieuw gemixt en gemastered. Al bij al krijg je zo een uur uitstekende halfextreme muziek met veel afwisseling en ruggengraat.