Ergens in 2001 of 2002 hoorde ik voor het eerst Eisregen, het album ‘Farbenfinsternis’, en werd ik een fan. Niet alleen spraken de teksten mij aan – ik zag een deel van hun nummers als bizarre, romantische liefdesliedjes – maar ook de waarschuwing die op een groot aantal van hun albums pronkte vond ik humoristisch en intrigerend: “ACHTUNG!” Waarna er een tekst volgde waarin mentaal labiele mensen af werd geraden deze muziek te luisteren. Teksten over dood, verminking en bloed, zaken die goed aansloten bij de belevingswereld die ik tijdens mijn tienerjaren en het begin van mijn twintiger jaren had.

Naarmate de jaren vorderden groeide ook mijn collectie Eisregen albums. Maar er was één album dat ik maar niet in handen kon krijgen: ‘Krebskolonie’, het tweede album van deze band. En waarom dan wel niet? Het album kwam uit in 1998 en werd vanwege een aantal van de teksten in 2003 op de lijst van media die schadelijk is voor jonge mensen gezet. Dat betekende dat het album niet meer verkocht mocht worden en de nummers niet meer live ten gehore gebracht mochten worden. Enigszins begrijpelijk, maar toch ook erg jammer. Dit waren teksten over iemand die zich bruut laat vermoorden (‘Nachtgeburt’), een kolonie over ten dode opgeschreven, stervende mensen (‘Krebskolonie’), necrofilie (‘Blassblaue Lippen’) en het beruchte ‘Futter Für Die Schweine’, waarin een varkensboer zijn dieren een nieuw recept wil laten proeven: door chloroform bedwelmde en tot minced meat verwerkte prostituees. Ik kan me voorstellen als je moeite hebt met het onderscheiden van werkelijkheid en fantasie, dat dit je wereldbeeld op een morbide wijze kan aantasten.

Op het album ‘Blutbahnen’ krijgen we nog een vervolg op het nummer ‘Krebskolonie’ in de vorm van ‘Zurück In Die Kolonie’. Dat nummer, en een live album dat de ronde deed, waarop het verboden album met ietwat aangepaste teksten stond, was alles wat nog te krijgen was dat in relatie stond met ‘Krebskolonie’. De heren in de lokale platenzaak wezen mij op het bestaan van Discogs, waar ik het album voor een prikkie (iets minder dan 200 euro als ik het me goed herinner) op de kop wist te tikken en dus mijn collectie compleet kreeg. In 2023 vroeg de band de instantie die daarover gaat om hun oordeel over het album te herzien en daar kwam uit dat het op de verboden lijst bleef staan, maar nu alleen nog maar vanwege ‘Futter Für Die Schweine’. En dat opende de deur naar een heruitgave van dit cult-album. Maar dan wel met een veganistische, politiek correcte versie van ‘Futter…’

In 1995 zag Eisregen uit de Duitse deelstaat Thüringen het licht, en zij brachten in ’98 debuutalbum ‘Zerfall’ uit. Een vrij rauw klinkende plaat waarvan het genre niet geheel makkelijk aan te wijzen was. Het werd vooral in de black metal-hoek gezet, wat met gebrek aan beter wellicht de beste optie was. Naarmate de band meer albums uitbracht werd het geluid meer gepolijst en veelzijdiger en waren invloeden van death en heavy metal ook duidelijk. De muziek, en dan met name de teksten, was vooral heel naargeestig en uiteindelijk heeft de band zichzelf maar het genre dark metal aangemeten. (Die term werd origineel trouwens bedacht voor de, ook Duitse, band Bethlehem.)

Het keyboard had ook al een aanzienlijk aandeel in de muziek. Meer in de rol van het neerzetten van een bepaalde atmosfeer, dan een hoofdrol. Op ‘Krebskolonie’, de opvolger, wordt hier de viool aan toegevoegd, wat iets afdoet aan de lompigheid van de muziek, maar gelukkig niet zoveel dat het richting symfonisch gaat. Ook het gitaar- en slagwerk, dat op ‘Zerfall’ al uitstekend was, krijgt een boost en we horen melodieën, breaks en riffs waarmee de muziek levend en vloeibaar wordt. Zanger “Blutkehle” (dat somt wel ongeveer zijn geluid op) stapt ook iets af van de eenzame, kille krijsen die we eerder hoorden en ontwikkeld op dit album al een veelzijdiger karakter. Bijvoorbeeld in het rustige (maar angstaanjagende) ‘Scharlachrotes Kleid’.

Eigenlijk is ‘Krebskolonie’ vanaf openingsnummer ‘Vorabend Der Schlacht’ een beklemmende maar plezierige reis waarin je je kunt onderdompelen en waar je makkelijk in verdwaalt. Dat nummer, en ‘Das Kleine Leben’ zou ik als hoogtepunten aankaarten, ware het niet dat elk van de tien nummers een dergelijke titel verdient. Deze twee zijn echter het langst in tijdsduur en zijn echt wel black metal meesterwerkjes te noemen door de afwisselingen in tempo en de verschillende emoties die de melodieën en teksten oproepen. Het eerder genoemde ‘Scharlachrotes Kleid’ en ‘Blassblaue Lippen’ kunnen we bijna scharen onder de noemer “ballad” en lichten een meer gevoelige kant uit, die Eisregen ook heeft. De overige nummers zijn haast, als je ze een aantal keren beluisterd hebt, black ’n roll te noemen. Niet lollig of zo, absoluut niet, maar er zit wel echt een soort groove en variatie in waardoor het niet makkelijk is om helemaal stil te blijven staan of zitten. Of liggen, maar dat ziet er wel raar uit, als je liggend gaat bewegen op de muziek.

Dus, heutzutage, kan een ieder die dat wil ‘Krebskolonie’ in handen krijgen; digitaal en fysiek. Ook met de vinyl-liefhebbers is rekening gehouden. Schroom niet, en zorg dat je deze klassieker, dit cult-album, in handen krijgt en luister het tot je er bij neervalt. Om Eisregen live te zien moet men echter nog steeds naar één van de Duits sprekende landen reizen, want een optreden in Nederland of België zit er voorlopig helaas nog steeds niet in.