Therion speelt voor de lol eens een pure old school classic heavy metal plaat vol, daar komt dit op neer. Moet kunnen. Dit zijproject draagt dan ook niet toevallig de naam Defenders Of The Faith naar analogie met het Judas Priest album uit 1984. Christofer Johnsson is nooit vies geweest van enkele experimenten, denk maar aan het Franse uitstapje dat niet in goede aarde viel ‘Les Fleurs Du Mal’ (2012) of de megalomane onderneming die luisterde naar de naam ‘Beloved Antichrist’ (2018), maar tegenwoordig is hij gelukkig terug op het padje met zijn ‘Leviathan’ trilogie.

Aan het ontstaan van Defenders Of The Faith hangt een leuk verhaal. In 2021 kocht Christofer het debuutalbum van KK Priest. Toen hij hoorde dat ze al volop in schrijfmodus voor een tweede album waren, componeerde hij twee songs (waarvan één samen met Thomas Vikström) die hij opstuurde naar het management van KK Priest in de hoop dat ze dankbaar gebruik zouden maken van externe componisten. Helaas kreeg men nooit een reactie op het noeste werk. Aangezien de twee songs te goed waren om stof te laten happen in de kast, besloot Johnsson een klassiek jaren tachtig heavy metal album te maken als soloproject en hij ging aan het schrijven voor een heel album. Twee weken later was er materiaal genoeg en nu en dan werd er een stuk opgenomen met de hulp van zijn maten in Therion. Vandaar dat heel de huidige bezetting van Therion (behalve zangeres Lori) te horen is op ‘Odes To The Gods’. Niet alleen dat, want vocaal krijgt Vikström gezelschap van Christopher Davidsson (Majestica), Diego Valdez (Dio Disciples) en Ripper Owens (KK’s Priest, ex-Judas Priest, ex-Iced Earth). Op drums, strijkers en akoestische gitaar zijn er gastbijdragen van Björn Höglund, Ally Storch (Haggard) en David Holmes.

Het resultaat is een enkele reis naar de jaren tachtig en het album is ook veel minder gelaagd dan Therion’s materiaal. Dat mag voor zichzelf spreken, maar je moet het maar kunnen en aanvoelen. Ook zonder de bombastische grandeur is dit een superband! Eerst denk je nog: ‘ach, weinig origineel, zo is het makkelijk), wanneer je er nog eens naar luistert, blijkt het geniaal en uitnodigen tot meezingen. Zo groeit dit debuut zonder veel inspanningen uit tot een brok aanstekelijke deunen waar de liefde voor het vak vanaf druipt. Dat de relatieve eenvoud van het ontstaan van heavy metal broodnodig sterke composities eist, is bij deze giganten in goede handen. Ze zeilen vlot in die stijl door elke song, terwijl ik er toch heel wat Therion sound in herken. Met name in de zang, in de opbouw van de nummers en in het nonchalant op een drafje rocken met de ogen dicht. Want in het gitaarspel van Johnsson is altijd al die invloed te horen geweest. Zelfs in een langer nummer als ‘The Time Machine’ gaat het goed, maar ook rechttoe rechtaan materiaal zoals ‘Northern Stones’ bezorgt je een goed humeur en heel wat nostalgie.Tot slot nog even de langetermijnplanning van CJ onthullen: Na het intensief toeren voor ‘Leviathan III’ neemt Therion vanaf 2025 een pauze, maar in die tijd zullen er twee albums uitkomen van Defenders Of The Faith en twee andere van een ander zijproject dat nu nog in nevelen gehuld is.