Mike Tramp besloot singer/songwriter te worden en begreep dat hij daarmee naar kleine zaaltjes en kroegen ging. Soms speelde hij voor tien mensen, dan weer voor 100. Hij durfde het ooit aan remakes te maken van de White Lion nummers. Dat leverde hem veel kritiek op maar ook weer wat aandacht. Met wisselend succes speelde hij in zalen en soms op festivals en wist uiteindelijk maar liefst zestien solo platen uit te brengen. Waaronder zelfs in zijn moerstaal Deens!

Geen idee waarom maar er kwam het idee om de nummers van White Lion in de originele versies live te gaan spelen en voor iedereen goed en wel doorhad wat er gebeurde speelt hij nu met zijn band over de hele wereld deze nummers. Vanavond is Haarlem aan de beurt.

Foxy Venus mag met lekkere hairmetal de aftrap doen. Deze band uit Brabant weet het publiek lekker op te warmen en een cover van ‘Vengeance’ maakt het feest compleet. Lekker opgewarmd is het om 21.00 tijd voor Mike Tramp om met zijn band ons terug te gooien in de tijd. Dat is maar deels aan het publiek te zien. Natuurlijk zijn er vele vijftigers maar heel opvallend is er een enorme groep jeugd. Ook tot verrassing van Mike, of zoals hij het zelf zei: ‘Ik snap niet hoe mensen die veel jonger zijn dan de platen die ik met White Lion heb uitgebracht mij hebben ontdekt, maar wat geweldig dat jullie er zijn!’

In een heerlijke set van ruim anderhalf uur komen alle grote hits voorbij en brult de zaal volop mee. Na de openers ‘Lights and Thunder’, ‘Hungry’en ‘Lonely Nights’ is iedereen warm en opgewonden en besluit Mike als een goede gastheer de zaal er bij te betrekken. Een zaal die hij met zijn optreden al heeft weten te verkleinen tot een intieme huiskamer. Wat een groot artiest is hier aan het werk! Hij staat er als een bonk energie te vertellen dat hij zo ongekend boos is omdat de t-shirts niet op tijd aangekomen zijn dat hij de nieuwe zanger van Pantera zou kunnen worden. Hilariteit alom en het is tijd voor ‘Out With The Boys’ en ‘All The Fallen Men’. Na dit nummer laat hij de zaallichten aangaan om zeker te zijn van wat hij ziet: er staat iemand in een ‘Freak Of Nature’ t-shirt van het allereerste uur. Dat maakt het tijd voor anekdotes en voor je het weet wisselen de nummers en leuke verhalen zich af. Ineens slaat het in als een bom en horen we het intro van de grootse klassieker ‘When The Children Cry’ het is bijzonder om te zien dat dit nummer nog altijd impact heeft op mensen en zo weet te raken. Dan ben je toch bij de essentie van muziek aangekomen. We mogen daarna nog even door en met een afscheid van ‘Lady Of The Valley’ eindigt een heerlijk avondje dat van mij nog vaak herhaald mag worden. Wat een talent.