Nog een band uit Finland in het melodieuze death metal genre. Voidfallen was aanvankelijk in 2019 een project van de twee gitaristen Tommi Kangaskortet en Henrik Vuorenmaa, maar eerder besloot Tommi de zang op zich te nemen. Dat was bijvoorbeeld het geval op hun debuutalbum ‘The Atlas Of Spiritual Apocalypse’ (2021). Inmiddels is de band uitgebreid tot een kwintet dat vanaf 2022 ook de intentie had om het live waar te maken.

‘The Rituals Of Resilience’ is het tweede album van deze Finnen. Er is nu een zanger aangeworven en Tommi is teruggekeerd naar zijn oorspronkelijke habitat, namelijk gitaar spelen. Als Finse band heeft men weer een kraakhelder geluid en het gebruik van piano draagt daar toe bij. Ook heeft men op de tweede worp meer mogelijkheden als er twee gitaristen zijn, dus dat is ook een pro sinds het begin. Zanger Lauri Honkola hielp hen eerst live uit de brand, maar is nu een volwaardig lid die zich in allerlei harsh vocalen laat gelden. Dat komt meestal neer op grunts ten dienste van de song.

Wanneer we de tien nummers aflopen, dan valt het op dat men een mediumtempo start neemt. ‘Threads Of Blood’ heeft zware, basgestuurde riffs, maar de leads zijn erg melodieus en er is aandacht voor een gevoelsmatige gitaarsolo. ‘The Original Wound’ is intens en wat jachtiger, iets dat in de volgende songs wordt opgedreven. Er is wat koorzang en orkestratie in ‘Starved Of Martyrs’ en ‘Hymne For The Fallen’ is alles behalve een epische slepende track. In feite gaat men vanwege de zang de metalcore kant op, zodat we van een moderne toets in hun ontwikkeling kunnen spreken. De laatste drie tracks gooien het dan weer over een andere boeg. ‘Pyre Of Vengeance’ vangt aan met piano en strijkers, maar er is een dreigend gesproken stuk voor een break. Het is een redelijk korte en catchy song, net als het strakke ‘Branding Of Souls’. Ook een verfrissende move in afsluiter ‘The Mourning Shores’ dat de spanning opbouwt met gesproken stuk dat verkondigend wordt en de song heeft theatrale neigingen. Het volledige plaatje van deze tweede worp is dus vrij gevarieerd en vertoont een groei naar een eigen identiteit. O ja, de heren dragen maskers, te oordelen naar de videoclips.