Ook bij het Italiaanse metalinstituut Lacuna Coil is dit tiende studioalbum ‘Sleepless Empire’ het eerste postcorona materiaal dat nieuw is. Het vorige album ‘Black Anima’ kwam immers uit in 2019, al was er in 2022 wel ‘Comalies XX’ dat men twintig jaar na de eerste uitgave opnieuw opgenomen had, zodat de twintigste verjaardag van deze schijf niet ongemerkt voorbijging. Elk album is een momentopname in de tijd en dus ventileert men op ‘Sleepless Empire’ de ervaringen en gevoelens van de voorbije jaren.

We mogen bassist/toetsenist Marco Coti Zelati – aka Maki – gerust het muzikale genie van deze band noemen. Hij schreef alle songs en daarbij zijn de grootste invloeden nog steeds bands als Type O’Negative en Paradise Lost en anderzijds soundtracks van films. Dat merk je aan de grootse opzet van sommige songs. Even essentieel in de band is de vocale tandem van Cristina Scabbia en de gruntende mannelijke frontman Andrea Ferro. Voeg daar nog drummer Richard Meiz bij en de band is compleet wat deze plaat betreft, want in 2024 vertrok gitarist Diego Cavallotti naar andere oorden, zodat ook het gitaarspel op Maki’s schouders rustte. Over ‘Sleepless Empire’ gesproken…

Lacuna Coil is één van die bands die erin slagen om enerzijds nieuwe songs te presenteren waarin de vibe van hun beginperiode in de jaren negentig nog steeds heerst. Goede voorbeelden daarvan zijn de openingstrack ‘The Siege’, het ongelofelijk catchy ‘I Wish You Were Dead’ en het van een Latijnse titel voorziene ‘In Nomine Patris’. Duister en atmosferisch zijn deze songs rustiger dan de songs met erg moderne sound. Dan worden de gitaren extra laag gestemd en manoeuvreert men groovend tussen alle tekst. De algemene indruk is dan wel meer opgefokt en hectisch. Dat gebeurt al meteen in de single ‘Oxygen’ met bijzonder ruwe zang van beide vocalisten, maar ook ‘Scarecrow’ is niet vreemd aan de metalcore invasie. Het titelnummer heeft dan weer een meer klassieke benadering en zo houdt de band het echt wel spannend. Een bijkomend extra is de uitnodiging van twee gastvocalisten. Randy Blythe van Lamb Of God plaatst een aantal welgemikte grunts in Hosting The Shadow’ en verderop horen we de stem van Ash Costello (New Years Day) als volbloed rockchick in ‘In The Mean Time’. Men rondt af met het mysterieus aanvangende ‘New Dawn’ dat net als enkele andere songs etnische invloeden vertoont en dat creëert dan weer een mysterieuze sfeer. Op ‘Sleepless Empire’ slaagt Lacuna Coil er dus weer heel goed in om hun kerngeluid alle eer aan te doen, maar ook open te staan voor de moderne sounds. Deze mix resulteert in een sterk album.