Het is toch altijd een beetje uitkijken naar een nieuw album van 1349. De Noorse black metal horde heeft toch een zekere kult status verworven na hun absolute doorbraak in 2005. Maar 1349 mag dan wel een naam als een klok hebben en zeer veel volgers, tegelijkertijd zijn er ook veel metalheads die minder enthousiast zijn over de band. De vroege output van 1349 werd over het algemeen zeer goed onthaald, met ‘Hellfire’ als hoogtepunt, maar het vehikel ‘Revelations Of The Black Flame’ deed geen goed aan hun populariteit, al hebben ze altijd een trouwe schare fans behouden. Met ‘The Infernal Pathway’ zijn ze alweer aan hun zevende langspeler toe en dat na de langste pauze tussen twee albums. Vijf jaar geleden verscheen ‘Massive Cauldron Of Chaos’ en werd door mij persoonlijk gewaardeerd met een degelijke 8/10. Benieuwd dus of 1349 de lijn heeft kunnen doortrekken op het nieuwe album.

De thrashy aanpak is het eerste wat opvalt en zal heel het album een rol blijven spelen. De kenmerkende supersonische blastbeats zijn natuurlijk ook prominent aanwezig, maar niet ten koste van de opbouw van de songs of alleen maar om de meest snelle, blasfemische black metal te willen spelen. Het toevoegen van meer sfeervolle stukken en melodieuze refreinen maken dat de songs een meer uitgesproken karakter hebben en herkenbaar blijven. Dat vond ik op vroegere releases wel eens wat minder. De drie korte interludes kunnen ook als intro’s voor de nummers gezien worden en storen geenszins, maar hebben ook niet direct een meerwaarde. Ik hoor wel eens wat Satyricon invloeden in de gecontroleerd tragere stukken. De vocalen van Zanger Ravn zijn zoals altijd dik in orde en zijn van het beste wat je in de klassiekere Noorse black kan vinden, terwijl Frost wederom bewijst dat hij één van de beste drummers in het wereldje is. ‘The Infernal Pathway’ is geen kopie van ‘Massive Cauldron Of Chaos’ geworden, maar het leunt er wel zeer dicht tegenaan. De songs zijn beter uitgewerkt en deze stijl van spelen lijkt de huisstijl van 1349 te worden. Nu ik de woorden ‘sfeervol’ en ‘melodieus’ in de mond genomen heb, moet je echter niet denken dat dit geen onverbiddelijke en allesverzengende, intense portie black metal is, want dat is het wel degelijk.

Het knoppenwerk werd gedaan door Jarrett Pritchard, kersvers gitarist van Brutality en eerder al werkend voor Gruesome, Nocturnus AD en Goatwhore. De opnames vonden plaats in de Studio Studio Nyhagen en de Amper Tone studio’s waar grootheden als Enslaved, Darkthrone en Mayhem eerder al bivakkeerden. In januari start een Europese tournee met Abbath en Vltimas, die 1349 ook in Antwerpen en Nijmegen zal brengen. Ik zou zeggen: allen daarheen!