Worlds Beyond – Interview met Tijmen (gitaar) en Jakob (viool)
Jakob: “Het klassieke metal-cliché van continu over de dood zingen, vind ik persoonlijk minder aantrekkelijk”
Met Worlds Beyond werd alweer een fijne symfonische rock/metalband opgericht en met hun tweede album ‘Rhapsody Of Life’ kunnen ze gerust wedijveren met de grotere bands in het genre. Zo zaten we samen met gitarist Tijmen en violist Jakob voor een onderhoudend gesprek over de band, muziek en hun toekomstplannen.
Koen de Waele Ι 16 juni 2025
Het nieuwe album ‘Rhapsody Of Life’ is al een tijdje uit, sinds eind januari. Hoe waren de reacties in het algemeen?
Tijmen: Ik denk dat we over het algemeen goede reacties hebben gekregen. Het is soms moeilijk om precies te weten wat mensen denken. Jakob, heb jij daar een beter zicht op?
Jakob: Ja, ik moet zeggen dat mijn familie en vrienden niet echt in het metalmilieu zitten. Toch heb ik uit die hoek heel positieve reacties gekregen, vooral in vergelijking met ons eerste album. Dat album was al breder dan alleen metal, maar dit keer is er blijkbaar veel groei geweest op verschillende vlakken. Zowel wat betreft het symfonische aspect als de verscheidenheid en aanstekelijkheid van de muziek. Ik heb dit uit verschillende hoeken gehoord. Om een voorbeeld te geven: mijn grootouders waren aanwezig op onze releaseshow, wat niet vanzelfsprekend is voor hen. Bij het eerste album vonden ze het wat luid, maar bij dit album absoluut niet. Er zit blijkbaar meer in voor verschillende mensen.
Tijmen: Het album is geschikt voor een breed publiek. Ook binnen de metalcommunity hebben we veel positieve reacties gehoord. Die zijn natuurlijk wat mondiger, met interviews, reviews en dergelijke.
Uiteraard heb je de bas, gitaar en drums als basisinstrumenten. Dan komt daar nog het symfonische bij en de viool. Hoe wordt een idee bij jullie omgevormd naar een nummer?
Tijmen: Dat klopt. Meestal begint het met een riff of een melodie. Dat kan soms een zangmelodie zijn, voor viool, gitaar of piano, afhankelijk van de sfeer van het nummer. Soms begint het bij een ander instrument. Bijvoorbeeld, bij ‘The Spark’ begon ik met een vioolriffje, wat het meest catchy deel van het nummer is. Bij andere nummers, zoals ‘Unwind Our Story’, was het de gitaarriff. Vaak begin ik ook met de zang.
Jullie lijken wel geschoolde muzikanten. Ik hoor piano, gitaar, viool, noem maar op.
Tijmen: Dat valt wel mee. We zijn geschoold in de zin dat we weten wat we doen. Valerie heeft geen klassieke muziekschool gedaan, toch?
Jakob: Ja, uiteindelijk wel. We hebben allemaal een achtergrond in klassieke muziek van de muziekschool, maar geen van ons is op conservatoriumniveau. Voor de meesten is het vooral een liefhebberij.
Live zijn er zes leden en veel instrumenten. Vergt het ergens naartoe gaan om te spelen specifieke voorbereiding?
Jakob: Zeker in het begin was dat een uitdaging. Bij het oprichten van de band, toen alles nog in ontwikkeling was, moesten we veel uitzoeken. Toen hebben we Wout aangeworven, die ervaring had in de muziekscene, maar niet met symfonische dingen zoals backingtracks en backing vocals. We werken met een clicktrack, wat technisch en logistiek wat voeten in de aarde had. Nu hebben we dat dagelijks onder controle, hoewel er altijd ruimte voor verbetering is. Het is altijd een hele verhuis en het opzetten op het podium, vooral in kleinere cafés, kan krap zijn. Maar dat maakt het ook extra gezellig.
Andere bands zeggen ook dat het een grote oefening vergt om alle bagage zo klein mogelijk te krijgen.
Jakob: We hebben inderdaad al vaak gepuzzeld om alles in de auto te krijgen.
‘Rhapsody of Life’ is een conceptalbum dat het menselijk bestaan viert. Elk nummer vertelt een specifieke ervaring die deel uitmaakt van het collectieve leven. Terwijl de meeste metalbands onderwerpen als destructie en negativiteit behandelen, doen jullie het tegenovergestelde. Jullie hopen zelfs dat dit album de waardering voor het leven kan vergroten. Zijn jullie enorm positief ingestelde mensen?
Tijmen: Ik denk het wel. Dat is een belangrijk deel van muziek. Ik vind dat dit niet anders hoeft te zijn bij metal dan bij andere genres.
Jakob: Ja, daar ben ik het mee eens. Zeker voor dit album was dat onze insteek. Ook bij het vorige album was positiviteit een belangrijk thema. Wij volgen allemaal die vibe. Het klassieke metal-cliché van continu over de dood zingen, vind ik persoonlijk minder aantrekkelijk.
Bij een van de nummers worden 13 namen genoemd die een zin hebben ingesproken, en enkele die anoniem willen blijven. Dat is een origineel concept. Hoe is dat tot stand gekomen?
Tijmen: De gedachte daarachter was dat ik in het titelnummer, het laatste nummer van het album, quotes wilde verwerken van grote denkers uit de geschiedenis. Deze quotes symboliseren onze erfenis als mensheid, dingen die we in het verleden hebben gedacht en die we nu nog steeds meedragen. Deze denkers zijn niet alleen Engelstalig, dus ik heb geprobeerd verschillende talen te gebruiken. Er zijn veel Westerse talen zoals Frans, Duits en Spaans, maar ook enkele meer obscure talen. Dit komt natuurlijk omdat wij zelf Westers zijn, maar we hebben geprobeerd om zoveel mogelijk verschillende culturen te betrekken. Met zes bandleden ken je al snel iemand van de andere kant van de wereld. Via die quotes hebben we mensen gevonden die de betreffende talen spraken.
Zijn er specifieke nummers die echt een persoonlijke ervaring bespreken?
Jakob: Verschillende nummers wel, denk ik. Een voorbeeld is ‘Familiar Skies’, dat gaat over het herontdekken van een oude plaats of vriendschap. Je beleeft het nu op een nieuwe manier, omdat je zelf veranderd bent. Dit nummer is geïnspireerd op een periode waarin ik na lange tijd een oude vriendin terugzag. Het is waarschijnlijk breder dan alleen dat nummer.
Het viel me op dat het tweede deel van het album kalmer en zachter is dan de eerste helft. Maakt dat deel uit van het verhaal?
Jakob: Het maakt deel uit van de flow van het album. Meestal beginnen we krachtig om het publiek mee te krijgen. De lichtere, moeilijker te beluisteren nummers met meer diepgang komen later in het album. Zo kunnen mensen die al een half album hebben geluisterd, de moeite nemen om volledig naar die nummers te luisteren, die soms meer voldoening geven.
Een nummer als ‘Breaking Free’ doet zeker niet onder voor nummers van bands als Nightwish of Epica. Integendeel. Zijn er al labels die interesse hebben getoond?
Jakob: Op dit moment nog niet. We proberen zoveel mogelijk zelf te doen, zoals we altijd hebben gedaan. Voor onze videoclips hebben we nu een cameraman in dienst genomen, maar we houden de creatieve en organisatorische controle in eigen handen. Dit heeft soms zijn problemen, maar het heeft ook charme omdat alles vanuit de muzikanten zelf komt. We doen alles omdat we het willen, niet omdat we het moeten.
Hoe verwennen jullie Valerie? Met haar capaciteiten kan ze gerust internationaal touren.
Tijmen: Als songwriter probeer ik haar stem zo goed mogelijk tot haar recht te laten komen. Bij het eerste album schreef ik eerst de nummers en startte daarna de band, waarbij Valerie erbij kwam. Voor het tweede album heb ik alles specifiek voor Valerie’s stem geschreven. Er zijn momenten in de nummers waarin haar stem echt schittert, en dat hebben we ook live gemerkt. Het publiek is onder de indruk van haar stem, en ik ben blij dat dit gelukt is.
Jullie hebben zoveel tijd, moeite en tegenslagen doorstaan. Wat voel je als je die vinylplaat of cd in handen krijgt?
Jakob: Dat is natuurlijk leuk. Het had wel wat voeten in de aarde, vooral omdat we alles zelf doen. Onze releaseconcerten waren gepland, maar de platen en cd’s kwamen last minute binnen, een dag voor het concert. We wilden merchandise verkopen op onze concerten, en dat is gelukt. Het artwork heeft ook lang geduurd om overeen te komen en de juiste artiesten te vinden. Uiteindelijk is alles goed uitgedraaid. Bij het eerste album was het een grote opluchting, en dat was nu weer hetzelfde. De grootste opluchting bij ons nieuwe album was toch het releaseconcert. We hadden lang aan het album gewerkt en waren trots op de gemasterde muziek. Het releaseconcert was iets waarvan we niet wisten hoe het zou zijn, maar het was een opluchting toen het goed ging.
Ik hoor van veel bands met symfonische elementen dat een orkest heel duur is en ze daarom met een tape werken. Voor jullie release speelden jullie drie avonden samen met koor Koninklijk koor en orkest Zanglust. Hoeveel tijd en moeite heeft de voorbereiding gekost?
Jakob: We hebben twee maanden met het orkest geoefend en daarna nog anderhalve maand met de band. Ook met onze achtergrondzang hebben we een maand extra geoefend. We waren al jaren bezig met het album, dus dat ging vrij natuurlijk. Het was leuk om te zien dat de muzikanten het echt graag deden. Voor hen was het vernieuwend en ze vonden het heel leuk. De energie die zij ons gaven, konden wij weer teruggeven. Het was een uitdaging voor de dirigent en onze geluidsman om alles goed af te stemmen, maar uiteindelijk is het goed gelukt.
Werden er opnames gemaakt die avond en zouden jullie daar nog iets mee willen doen?
Jakob: Ja, we hebben opnames gemaakt. We zijn ze nog aan het behandelen, maar het plan is om later een aantal live versies te releasen.
Voelen jullie je nog steeds Gentenaar of tegenwoordig West-Vlaming?
Jakob: Het is de helft om de helft. Meer dan de helft van de band komt uit West-Vlaanderen, maar de meesten wonen momenteel in Gent. We noemen onszelf een Gentse band omdat we in Gent begonnen zijn.
Wat staat er nog op het programma? Wordt er intens getourd, binnenland of buitenland?
Tijmen: We hebben een aantal optredens gepland, zoals Tielt Rockt deze week. We kijken ook naar toekomstige variaties op onze muziek. De show met het orkest vonden we enorm leuk en we zouden graag nog eens met andere muzikanten optreden.
Jullie zijn allemaal volwassen en hebben vermoedelijk nog een job. Zou een tour in het buitenland kunnen?
Jakob: We gaan geen duizenden kilometers rijden voor een klein zaaltje. Alles is bespreekbaar omdat we ons eigen management doen. We staan open voor avontuur als de kans de moeite waard is. Maar een optreden aan de andere kant van de wereld en zelf betalen, dat gaat niet. Als er mogelijkheden zijn, dan zeker.
Hebben jullie nog een wens om ergens te spelen?
Tijmen: Het heeft weinig zin om over het ultieme na te denken. Buurlanden zoals Duitsland en Nederland lijken ons het interessantst omdat het haalbaar is. We willen daar meer doen omdat ze fan zijn van symfonische metal.
Zijn er uitnodigingen voor festivals? Is het een uitdaging om zich staande te houden tussen bands als Obituary?
Jakob: Als de kans zich voordoet, nemen we die uitdaging aan. Het is een harde en concurrentiële wereld voor bands. We hebben nog niet veel aanvragen gehad van buitenaf, maar we proberen zelf iedereen te contacteren.
Hoe belangrijk zijn sociale media tegenwoordig voor een band als jullie?
Jakob: Dat is belangrijker dan we zelf zouden willen. Het is essentieel om te communiceren en mensen naar je optredens te trekken. Tegenwoordig verloopt die communicatie vooral via sociale media. Als je dat niet doet, besta je niet. Dus dat is heel belangrijk en we proberen dat zo goed mogelijk te doen.
