Na de moeizame totstandkoming van vorig album ‘Feeding The Machine’ (2020), zijn er betere tijden aangebroken voor Wolf. De ritmesectie, bestaande uit bassist Pontus Egberg (King Diamond) en Johan Koleberg (o.a. ervaring in Therion en Lion’s Share) bleek een blijvertje en zo konden bandleider en zanger/gitarist Niklas Stålvind en gitarist Simon Johansson de songs die Niklas geschreven had op een aangename manier vervolledigen. Bovendien konden de opnamen voor het eerst gebeuren in de eigen studio van Simon Johansson, want die heeft zich de laatste jaren daarin bekwaamd.

Nochtans leek het aan het begin van dit schrijfproces nog onzeker of de eerste songs op een Wolf album zouden eindigen of op een soloalbum van Stålvind. Tijd brengt raad, dit gezegde gaat ook op voor de Zweedse heavy/power metal band die al sinds 1995 aan de weg timmert en meerdere reïncarnaties meemaakte.

Dit negende studioalbum ‘Shadowland’ is een hoogtepunt in de geschiedenis van Wolf. Het bruist van energie, etaleert nieuw gevonden vertrouwen en staat boordevol eminent gitaarwerk in traditionele metal stijl. Dat de band daarbij zo’n weldoordachte, ja zelfs donkere teksten schrijft voor deze spetterende muziek, mag een unicum genoemd worden. Het maakte ons gesprek met Niklas dan ook een boeiend gebeuren, dat kan je in ons komende interview lezen. Vanaf de pure heavy metal van opener ‘Dust’ en het smooth uptempo ‘Visions For The Blind’ word je als metalfan dan ook op je wenken bediend met smeuïge, heldere zang en een waaier aan melodieus gitaarspel. ‘The Time Machine’ is wat langer en minder toegankelijk, maar de zware riffs en zwervende bas houden je bij de les. We voelden zelfs een opstandige punkinvloed in de gitaren van ‘Evil Lives’. Beschouwing en uitgelatenheid wisselen elkaar af in ‘Seek The Silence’, terwijl het titelnummer een geknipte single is die de sfeer van Metal Church of Judas Priest benadert. Feit is dat Stålvind een enorm puike stem heeft die ook in de hogere regionen venijn in de staart heeft. Dit creepy randje aan zijn performance kan hij lustig botvieren in ‘The Ill-Fated Mr. Mordrake’ en het verheven gezongen ‘Rasputin’ dat in een vroegere periode geschreven is. Eén van de songs die me het meest pakte qua tekst is ‘Exit Sign’, maar muzikaal is het een waar feest met flitsende solo’s. Na de smooth rocker ‘Into The Black Hole’ is er nog een bonustrack. ‘Trial By Fire’ heeft een trager middenstuk dat de aandacht trekt en voegt zich bij de rij knallers om te headbangen. Nu de bands terug buiten mogen, hopen we dat Wolf dit nieuwe materiaal dit jaar kan laten schitteren in zalen en op podia. Verplichte kost voor alle trouwe heavy metal fans!