Sinds 2019 heeft Opeth bassist Martin Méndez ook een eigen band/project waarmee hij alle kanten op kan, zo blijkt. Bleven de vorige albums ‘Kuarahy’ (2020) en Dancing Into Oblivion’ (2021) nog enigszins herkenbaar als ‘de bassist van Opeth die ook enkele andere invloeden in zijn muziek toelaat’, dan toont deze derde langspeler ‘Memoria Viva’ een etnische en experimentele drift. Het begin van dit album vertoont een klankenpalet dat een beetje verwarring zaait. Waar wil men heen met de atmosferische momenten in het openende titelnummer en ‘Humanoides’? Maar verder stuiten we gelukkig ook op meer ‘traditionele’ tracks als het rockende ‘D-Generación’ en het vrij toegankelijke ‘Vencedores Vencidos’. Vervolgens valt er heel wat te rapen bij het lange ‘Grito Al Silencio’ waarin de texturen van Opeth nog sterk aanwezig zijn, al knipogen ze mogelijk ook in de richting van Soulfly. Percussie komt volop aan bod in ‘La Ira’, terwijl rustige songs als ‘Zamba De Orun’ (jazz timbre) en het vredige ‘Yemayá’ mooie passages op fluit hebben van gastmuzikant José Ignacio Lagos. Op keyboards horen we Joakim Svalberg.

Méndez werd geboren in Uruguay en na zijn periode als Zweedse staatsburger en groeiend respect als bandlid van Opeth, zocht hij de zon en de Spaanse taal terug op. Hij verblijft nu al geruime tijd in Spanje en heeft daar ook de band gevormd. Zanger Eloi Boucherie is daarbij zijn vaste hulp en voor het eerst zijn de teksten op dit album allemaal in de Spaanse taal. Dat idee werd al overwogen op vorig album ‘Dancing Into Oblivion’, maar dan toch maar niet. De bezetting is inmiddels uitgebreid met Joan Carles Mari Tur op drums en João Sassetti voor de gitaarsolo’s. Blind aanschaffen voor de connectie met Opeth is dus niet aangewezen, anderzijds toont White Stones wel meer en meer een eigen sound. Niet altijd is het al goud wat blinkt, maar er is wel durf voor nodig.