Vulture- interview met Stefan Castevet
Stefan Castevet : “Je hebt tegenwoordig heel wat reünies van thrashbands uit de V.S. van de jaren tachtig en als die dan op het podium staan in een joggingsbroek en T-shirt werkt dat niet voor mij. Ik wil het hele pakket zien als fan.”
Het Duitse Vulture mag dan wel opgericht zijn in 2015, ze spelen alsof ze nog ergens in 1985 vertoeven. Waar vroeger de nadruk meer op pure speed en thrash lag, is er op het vierde album ‘Sentinels’ ook heel wat klassieke heavy metal aan toegevoegd met toch wel prachtige nostalgische gitaarpartijen. Eén van die twee gitaristen is Stefan Castevet die ons op een avond te woord stond om alles te vertellen over het nieuwe album, de geheime toegangscode tot een teletijdmachine richting 1985 en een komende tournee in Zuid-Amerika.
Koen de Waele Ι 9 april 2024
Hallo Stefan. Leuk om jullie vierde album ‘Sentinels’ te horen. Gaat het schrijven jullie steeds beter en beter af?
Ik denk dat we het meer gewoon worden. We deden er al drie en achteraf dachten we telkens erover na wat we eigenlijk nog konden verbeteren. Deze keer hadden we dat niet omdat we gevonden hadden wat het beste werkte voor ons.
Ik hoorde er alvast meer lagen en variatie in vergeleken met voorganger ‘Dealin’ Death’.
We wilden wat verder bouwen met ‘Dealin’ Death’ maar dan zonder te overdrijven in bepaalde elementen zoals tempowissels of melodie. We hebben er wat meer klassieke heavy metal ingestoken en letten er nu wel op. We spelen ook directer dan op de voorganger. Voor mij werkt dat uitstekend. Het is wilder en sneller en bevat heel wat heavy metal en andere elementen in elk nummer. Het geheel is niet te complex en met het refrein moet het catchy klinken. Die manier zochten we en dat is ons goed gelukt. Het resultaat klinkt in elk geval als wat we wilden bereiken.
Ook zanger Leo Steeler klinkt steeds beter en beter.
Zeker, elk album leert hij meer over zijn stem en zijn mogelijkheden. Hij zit ook het meest in de studio en omdat we weten dat hij meer in zijn mars heeft dan wat hij zelf weet, pushen we hem steeds verder en verder. Het resultaat heb je gehoord en deze keer klinkt hij beter dan ooit tevoren. Hij laat heel wat hoge tonen horen en zingt er dan gewoon bij. Het werk perfect.
Het nummer ‘Gargoyles’ is meer een midtempo nummer en ik heb de indruk dat het meer een tendens geworden is in vergeleken met die snellere speelstijl.
Misschien, het is wel iets waar we niet echt naar gemikt hebben. Zeker niet zonder thrash erbij. Dat zal wat de evolutie van ons schrijven zijn. Er is nog steeds een groot pak thrash metal aanwezig maar er is ook meer klassieke heavy metal te horen. Op de eerste albums waren bands als Slayer en Metallica nog een grote invloed. Nu hebben we meer onze eigen stijl gevonden. Neem wat klassieke heavy metal en voeg daar wat speed aan toe met als resultaat dat die pure thrashinvloed wat verminderd is.
Naast speed en thrash hoor je ook regelmatig lekkere en stevige heavy metal. Ben je op zoek naar de perfecte balans tussen al die genres?
Ik denk het. Bedankt alleszins dat je vindt dat we dat bereikt hebben.
Vanaf de eerste seconden hoor je dat het een Vulture-nummer is. Het is fantastisch dat een metalband een eigen identiteit kan hebben. Werd daar lang naar gezocht?
Het is wel verbazend. We proberen er alleszins iets in te steken en zoeken naar onze eigen stijl en aanpak. Maar sinds het begin hadden we wel al iets van een eigen Vulture-geluid. Soms beweegt het wel wat naar links of naar rechts maar we blijven onze formule trouw. Hoewel er wat aan het recept gewerkt werd. Dat proberen we nog steeds te perfectioneren.
De band is opgericht in 2015 maar je speelt alsof het 1985 is. Hoe zijn jullie eigenlijk in de speed- en thrash metalscene van weleer beland?
Toen ik in contact kwam met dat genre was het vooral met het album ‘Eternal Devastation’ van Destruction. Ik bleef daarbij en dat was altijd de muziek waar ik het meeste van bleef houden. Het is vooral de snelheid en af en toe wat technische inbreng wat me aantrekt. Het speelt geen rol of het uit 1985 of uit 1986 komt, het blijft mijn muziek. Ik hou ervan en dat is nooit veranderd. Ook niet toen ik zelf muzikant was. De eerste band waar ik in speelde, zat wat in hetzelfde genre.
Moderne bands met een modern geluid kunnen tijdens het mixen en editen onregelmatigheden achter allerlei zaken verbergen. Een band in jouw genre kan dit niet en moet het goed doen.
Haha, die zitten er wel in hoor. We zijn heel goed in dat te verbergen.
Hoe hoog ligt dan de lat voor jullie?
Tot het geheel honderd procent klopt. We hebben deze keer heel wat tijd genomen om te schrijven en demo’s op te nemen. We eindigden met een vijftiental nummers en zochten er dan wat het beste uit. Zo bleven er nog tien nummers over. Toen we in de studio kwamen, deden we ons ding. Marco Brinkmann producete het album en hij gaat niet minder dan voor de honderd procent.
Ik las in de recensie dat de opnames nu eigenlijk gewoon een gewone dagelijkse bezigheid waren. Dat was even wennen als je het hectische tourleven erbij neemt.
Marco veranderde zijn werkschema en wilde het overdag doen. Dat was wel gezond om zo van negen tot vijf te werken. Het was wel ongebruikelijk voor ons want vroeger was elke studiodag een feestdag en we werkten tot heel laat in de avond. Nu was het minder romantisch maar we hadden veel minder problemen om ons te concentreren. Je hoort gewoon dat er hard aan gewerkt is.
Wat touren betreft, we worden er niet jonger op en zijn tegenwoordig allemaal dertigers met een familie. We zullen nooit een grote tourband worden maar we proberen er het beste van te maken en doet wat tot onze mogelijkheden hoort. Dit jaar zouden we naar Zuid-Amerika gaan en dan volgen er nog enkele gewone shows in België en Nederland.
Horror vormt nog steeds de basis van de teksten. Ik dacht dat ik de meeste klassiekers gezien had, maar de serie ‘Blind Dead’ uit de jaren zeventig is mij volkomen onbekend. Hoe heb je dat bedacht? Het nummer ‘Unhallowed & Forgotten’ is daarop gebaseerd.
We kenden die films al lange tijd en het zijn niet echt te beste als het om verhalen of om acteertalenten gaat. Maar het kunstzinnige ervan past volledig bij onze muziek. Je hebt die middeleeuwse verhalen en de toets van de jaren zeventig en tachtig gevoel. Het idee dat lichamen terug herop rijzen om te jagen is zo goed.
Er waren vroeger videotheken die veel van die horrorfilms hadden. Nu zijn ze allemaal weg en is streaming wat lastiger te vinden. Heb je nog ergens zo’n kast gevonden met oude VHS-cassettes en dvd’s?
Haha, ik heb heel wat dvd’s. Ik stopte een paar jaar geleden met ze te verzamelen. Ik bekeek ze amper en ik heb mijn laatste dvd-speler weggedaan. Ze liggen hier nog thuis maar ik kan ze niet meer bekijken. Op een streamingsdienst als Prime vind je nog wel veel. Er zijn nog winkels die dergelijke dvd’s verkopen en die gaan heel goedkoop weg. Voor enkele euro’s ofzo.
Je hebt nu ook even tijd gevonden voor bijzondere dingen. ‘Transylvania’ is de perfecte intro voor ‘Realm Of The Impaler’.
Bedankt voor het compliment. We hadden vroeger al zo een intro op het album ‘The Guillotine’. We wilden terug zoiets proberen en meer uitwerken. We hebben wat synthesizer toegevoegd hier en daar en dan is er die middeleeuwse klassieke gitaar. Het komt na de eerste twee nummers en die werden heel snel ingespeeld. Het is de perfecte combinatie om dan ineens een stuk klassieke gitaar te horen.
Het is ook de eerste keer dat je een nummer in je moedertaal ‘Der Tod Trägt Schwarzes Leder’ hebt. Inclusief vrouwelijke zang en ontzettend goede en melodieuze gitaarlijnen. Waar is het op gebaseerd?
Het was een leuke naam voor een instrumentaal nummer en was gebaseerd op een oude Italiaanse film. Een vriend van mij heeft een boek liggen over die cultfilms die ze in het Engels “yellow movies” noemen met alle posters erbij. Ik zag die titel en wilde er direct een Vulture nummer over schrijven. Dan wel een instrumentaal want in het Duits zingen werkt niet voor ons.
Hoe kom je eigenlijk aan dat superscherpe gitaargeluid?
We huurden twee klassieke versterkerkasten van Marshall. Het werkte eigenlijk niet zoals we het voor oren hadden en we hebben dat dan via software digitaal verder afgewerkt.
Hoe is Vulture gegroeid als je het nu vergelijkt met de band anno 2015, waar jij trouwens drummer was in plaats van gitarist.
Ik deed dat eerst maar was toch blij toen we in 2017 met Gereon Nikolay een volwaardige drummer aan boord kregen. Hij is veel beter en ineens werden de mogelijkheden groter om complexer en technischer spul te maken. Hij is bovendien een toffe gast en dat was een grote bijdrage. Zo zijn we beter voorbereid en worden de mogelijkheden steeds groter en groter.
Bereik je ook de jeugd of zijn er meer fans van oudere leeftijd?
Ik heb net gekeken naar onze statistieken op Spotify en blijkt dat de gemiddelde fans tussen de 28 en 50 jaar is. We zijn blijkbaar niet een band voor jonge mensen.
Jullie zijn trouwens gekleed zoals die traditionele speed en thrash metal bands met veel pinnen op de lederen vesten, kogelriemen en nauwe jeans.
Die lederen riemen zijn handgemaakt. Ons uiterlijk is wel belangrijk. Als ik zelf naar een optreden ga moet het concept volledig zijn. Je hebt tegenwoordig heel wat reünies van thrashbands uit de V.S. van de jaren tachtig en als die dan op het podium staan in een joggingsbroek en T-shirt werkt dat niet voor mij. Ik wil het hele pakket zien als fan en ik wil er ook wel cool uitzien op het podium.
Heb je als muzikant idolen van vroeger ontmoet en fascinerende gesprekken gevoerd?
De echte grote namen heb ik nog niet ontmoet maar er zijn wel andere idolen van mij waar we met samengespeeld hebben. Sommigen waren toffe mensen en andere dan weer minder. Het is een beetje een balans.
Van welke band droom je nog om met op het podium te staan?
Ik zou Sodom kiezen. Dat is met voorsprong een van mijn favorieten.
Jullie zitten trouwens bij Metal Blade Records, een groot label. Moet je dan aan bepaalde verplichtingen voldoen zoals voldoende touren bij elk album?
Helemaal niet. Het was wel iets waar we schrik van hadden maar in de realiteit is het anders. Het is zoals elk professioneel label en er zijn meer mensen bij betrokken. Ze praten ons echter niets aan of moeien zich met de mix. Ze geven ons wel veel advies maar uiteindelijk mogen we ons eigen ding doen. Komende zomer wordt het trouwens wat minder druk in Europa omdat we in Zuid-Amerika gaan touren en al onze vakantiedagen daaraan gaan. Er staan wel enkele optredens gepland zoals op het Huginns Awakening Fest in Oostende. Daar kijk ik wel naar uit want het is een waanzinnige line-up.
Hoe zijn jullie eigenlijk op Zuid-Amerika uitgekomen?
Er is een persoon van daar die onze boekingsmanager contacteerde of we er een tour wilden doen. Het leek wel realistisch te zijn. Ik heb het finale schema nog niet gezien maar denk wel dat alles klaar is. Ik ben altijd voorzichtig en ga er pas in geloven eens als ik in het vliegtuig zicht (lacht).
Laten we dan tijdens een volgend interview het maar hebben over jullie belevenissen in Zuid-Amerika.
Haha, dat gaan we zeker doen.
Social media