Het is een bijzonder apart en interessant verhaal dat het Duitse Voodoo Kiss met zich meedraagt. De band werd al in 1995 opgericht, maar het succes liet op zich wachten en daarom besloot Achim Ostertag maar zelf een festival te organiseren, zodat zijn band zeker een platform had. Hij schreef geschiedenis, want zo is Summer Breeze festival ontstaan. Al spoedig werd dat zo’n tijdrovend succes dat de band zelf ermee ophield. Tot 2022, toen plots hun debuutalbum ‘Voodoo Kiss’ dan toch uitkwam en zij op de Braziliaanse editie van Summer Breeze konden spelen. In dat jaar bestond Summer Breeze 25 jaar en dat werd gevierd!

De band telt vandaag nog drie originele leden. Naast Achim Ostertag op drums, is er eveneens gitarist Martin Beuther en bassist Klaus Wieland die het heilige vuur voor klassieke heavy metal nog steeds brandende houden. Want Voodoo Kiss is altijd trouw gebleven aan de old school manier van werken en is gedreven door plezier maken. Ze rekruteerden Gerrit Mutz (Sacred Steel) als zanger en vanaf dit tweede album is er zelfs ook een zangeres. Dat is Steffi Stuber die je mogelijk kent van Mission In Back. Zij zorgt veelal voor de bijkomende (samen)zang, slechts in één nummer doet zij echt de leadzang, maar dat zorgt dan ook weer voor leuke afwisseling.

Ook de productie is bewust helder gehouden met weinig lagen, maar straight to the point. Iron Maiden (‘Spellbound By Her Eyes’) en Judas Priest zijn de grote voorbeelden, het verhaal dat nu twee albums beslaat is zelfs opgebouwd rond een mascotte van de heren Dr. Evil en is door zanger Gerrit Mutz geschreven.

Het is passend om dit neer te schrijven in het weekend dat ook Summer Breeze plaatsvindt en het album ‘Feel The Curse’ uitgebracht wordt. Woensdag was Voodoo Kiss er al live te zien op een kleiner podium. Daar zullen vast nieuwe songs aan bod gekomen zijn. Eerst met bas, daarna met drums gaat opener en titelsong ‘Feel The Curse’ van start. Het wordt een vlot uptempo nummer met de typische articulerende zang van Mutz. Vrouwenzang blijft op de achtergrond, maar is er wel. ‘Angel Demon’ (mid tempo met een duister timbre) zetten die lijn verder. Het nummer over mascotte ‘Dr. Evil’ vangt aan met Spaans getinte akoestische gitaren vooraleer kordaat scanderend te worden. We krijgen al een stukje leadzang van Steffi, maar zij steelt pas echt de show in ‘Lords Of Darkness’. Judas Priest invloeden zijn te horen in o.a. ‘Kiss Or Kill’, bijzonder catchy en een favoriete song is ‘Of Wings Of Serpent Dreams’ met heel puike bijdragen van beide vocalisten (en videoclip), waarna in de afsluiter ‘Dead Without A Grave’ ook wat ruwere mannenzang te horen is die in de richting van grunts gaat. Bovenal is dit echter een album met de vibe van de jaren tachtig, maar dan positief bedoeld. En zo heeft de band het ook het liefst. Zij zullen hun oorspronkelijke roots nooit aan de kant schuiven.