Volbeat, Bush, en Witch Fever in Ziggo Dome – Amsterdam- 23 september 2025

“Hij is aardig bij stem, al heeft hij na zijn stembandoperatie voor mijn gevoel het oude niveau nooit meer helemaal gehaald”

Ik heb een zwak voor de Deense rock n’ roll / metalband Volbeat. Dit komt door de mix van stijlen die ze in hun nummers laten horen en eigenlijk zijn er geen grenzen. En dat pakt eigenlijk bijna altijd goed uit. Vanavond spelen in het grote Ziggo Dome, wat inmiddels geen verrassing meer is, aangezien de ster van de band behoorlijk gerezen is, de afgelopen jaren. Naast Witch Fever hebben ze de 90’s legend Bush mee, die vrij geruisloos uit hun winterslaap zijn gekropen. Voor diegenen die het niets zegt, zanger Gavin Rossdale was nog enige tijd getrouwd met 90’s superster, No Doubt zangeres Gwenn Stefani. Maar het graait natuurlijk om Volbeat vanavond, maar dat ze zo’n band nu als support hebben, is toch redelijk tekenend.

2 oktober 2025 I Tekst: Perry Boleij | fotografie: Hans Lievaart

Volbeat heeft 2 bands meegenomen op ‘The Greatest Of All Tours’ tour en dat zijn Witch Fever en Bush. Dus we beginnen vanavond lekker vroeg en Witch Fever staat om 19 uur op het podium. De zaal is nog half leeg, maar de Engelse dames uit Manchester gaan er meteen flink tegenaan. De galm is niet te negeren, maar dat komt omdat de zaal niet vol is. Amy Walpole, de zangeres van de band, begint me toch een potje te schreeuwen en drumster Annabelle Joyce klapt er meteen flink op los. Bassiste Alex Thompson lijkt in haar onderbroek het ritme aan te geven, maar ik sta een stuk van het podium af, dus ik kan me vergissen. Die afstand van mij komt omdat het vip gedeelte wel heel erg groot is, maar ja, we moeten natuurlijk wel centen verdienen.

Muzikaal vind ik Witch Fever niet zo bijzonder, al heeft Alisha Yarwood wel een heel vet en goor gitaargeluid. En Amy heeft een cleane stem die ik ook wel kan waarderen. Ze heeft daarbij het hele podium nodig, inclusief de catwalk. Ondanks dat de band zo haar best doet, krijgen ze zo goed als geen response van het publiek. Jammer, want hun inzet zou best wat meer beloond mogen worden.

Bush is de 2^e band die aan mag treden. Mensen die de jaren ‘90 bewust meegemaakt hebben, zullen deze Engelse heren nog wel kennen. Gavin Rossdale, zanger en oprichter van de band, zorgt meteen dat we wel onze aandacht naar het podium richten. Ze beginnen met ‘I Beat Loneliness’ en de zanger weet het grootste deel van het publiek in te pakken. Met het 2^e nummer ‘Machinehead’ krijgen we een nummer van het hitalbum ‘Sixteen Stone’ uit 1994. De mannen hebben dit jaar een nieuw album uitgebracht genaamd, ‘I Beat Loneliness’ en daar krijgen we 2 nummers het eerder genoemde titelnummer en ‘The Land Of Milk And Honey’.

Verder bestaat de set uit een deel van het begin van hun carrière, met ‘Everything Zen’, ‘Swallowed’, ‘Comedown’ en een geweldige versie van ‘Glycerine’, die Gavin alleen op gitaar doet. En anderzijds de laatste albums van de band met ‘More Than Machines’ en ‘Identity’ en de 2 eerder genoemde nummers van het album uit 2025. De sfeer zit er goed in, met onder andere telefoonlampjes in heel de zaal en natuurlijk het goede geluid van deze band. Lekker is dat en met de laatste roffel op zijn drums vliegen de stokken van drummer Robin Goodridge de coulisse in. Goede band en fijne opwarmer voor de hoofdact van vanavond.

Volbeat is die hoofdact van vanavond en deze Deense heren hebben een discografie van 9 studio albums en die komen allemaal aan bod. Ze hebben een mooie tracklist in elkaar gezet, met dus een mooie bloemlezing van hun stuk voor stuk gave albums. We beginnen met ‘The Devil’s Bleeding Crown’ van ‘Seal The Deal & Let’s Boogie’. Van dat album gaan we nog 3 nummers horen, en bij ‘For Evigt’ geeft Michael Poulsen ons wat Deense les en komen de telefoon lampjes voor de dag; mooi om te zien. Hij is aardig bij stem, al heeft hij na zijn stembandoperatie voor mijn gevoel het oude niveau nooit meer helemaal gehaald.

Maar daar maalt hier in de bijna volle Ziggo Dome helemaal niemand om. Verrassend 2^e nummer van de avond is de behoorlijke grote hit ‘Lola Montez’, die dan ook luidkeels door iedereen meegezongen wordt. We krijgen een paar kansen om het einde naar de zin van de zanger te volbrengen en na een keer of 4 is hij tevreden. Michael heeft een shirtje van Max Verstappen aan en begint het liedje over de F1 coureur te zingen ‘tetete max verstappen’ en ook daar gaat de hele zaal op los. Als 3^e nummer horen we ‘Sad Man’s Tongue’. De mix van stijlen waar de band zo goed in is en de reden waarom ik Volbeat zo goed vind. Dit nummer begint met een stukje ‘Ring Of Fire’ van Johnny Cash, dat weer massaal meegezongen wordt, tot groot plezier van Poulsen, die ons daar ook een compliment voor geeft.

‘Shotgun Blues’ is ook zo’n nummer. Afgelopen Juni hebben de heren hun 9^e album uitgebracht ‘God Of Angels Trust’, waar 4 nummers van op de tracklist staan, ‘Demonic Depression’, het nummer met de onmogelijk uit je hoofd uit te spreken titel ‘In The Barn Of The Goat Giving Birth To Satan’s Spawn In A Dying World Of Doom’. De zanger geeft ons de uitdaging om die titel tóch uit te spreken, maar er komt maar weinig response. Daarna hebben we nog het vette ‘By A Monster’s Hand’ en het emotionele ‘Time Will Heal’. Vanavond krijgen we een achtergrond met groot het logo van de band en aan de zijkant een raam waardoor je een adelaar ziet en aan de andere kant een kruis. Het lijkt op een begraafplaats en na een paar nummers krijgen we een andere achtergrond, met de stijl van het nieuwe album, met het meisje en de geit. Over geiten gesproken, we worden door Michael “sweet goats” genoemd, als we weer eens een keer goed mee gemekkerd hebben. Het feit is er, Volbeat heeft ons in hun zak, zowel muzikaal als visueel klinkt en ziet het er geweldig uit. Maar er moet me toch iets van het hart. Ik weet niet of het aan mij ligt, maar de oude nummers worden trager gespeeld dan dat ze op plaat staan. Althans, ik heb sterk dat gevoel en dat is jammer.

Bij ‘Still Counting’, van ‘Guitar Gangsters & Cadillac Blood’ laat de band een hoop jongeren uit het publiek het podium op, want die zijn de toekomst, zegt de vriendelijke frontman. En zo is het. En met een medley-achtig nummer van het boksers anthem ‘A Warriors Call’ en de oude kraker ‘Pool Of Booze, Booze, Booza’ komt er een einde aan de show en met die uitspraak spreek ik denk ik wel voor iedere aanwezige hier in de Ziggo Dome. Iedereen gaat tevreden naar huis, en dat is toch de taak van een band. En dat is voor mij in ieder geval gelukt.

De setlist van vanavond: