
Vildhjarta – + Där Skogen Sjunger Under Evighetens Granar +
Century Media Records
Release datum: 30 mei 2025
“In elk geval hebben we de nu dé soundtrack voor als er een asteroïde inslaat op de aarde”
Vera Matthijssens I 11 juni 2025
Deze Zweedse progressieve metal band maakte me nieuwsgierig. De mystiek had me te pakken, dus gaan we op onderzoek uit. De band werd opgericht in 2005 en heeft een door Meshuggah beïnvloede djent stijl, met afgekapte staccato riffs, erg laag gestemde gitaren, harmonische mineurakkoorden en lagen van galmende gitaren en sferen. Stichtend lid Daniel Bergström verliet de band in de lente van 2025 en zo is er geen enkel origineel lid van de beginperiode meer in de band, al heeft Bergström nog wel meegeschreven aan dit derde album. De band bestaat nu uit zanger Vilhelm Bladin, gitarist Calle Thorner en drummer Buster Odeholm. De laatste twee spelen ook bas. Het debuutalbum ‘Måsstaden’ kwam uit in 2011, daarna was het tien jaar wachten tot de opvolger ‘Måsstaden Under Vatten’ 80 minuten uiterst wispelturige muziek over ons uitstortte.
Nu is er dus ‘+ Där Skogen Sjunger Under Evighetens Granar +’ en de band zet bij elke (Zweedse) titel trouwens ervoor en erna een + teken. Nog meer mystiek als we enige titels vertalen. Het album heet vrij vertaald ‘Waar het bos zingt onder de bomen van de eeuwigheid’. Bepaald poëtisch te noemen. En de eerste song? Die maant aan om alle sterren aan de hemel te vervangen door plustekens. ++++ Ik ga al sterretjes zien als ik er nog maar aan denk en hetzelfde gebeurt wanneer ik de muziek op dit schijfje probeer te volgen. Nog een weetje: Vildhjarta noemde zijn muziek oorspronkelijk ‘thall’ en intussen is dat een term geworden die zowel de band als de fans gebruiken om dingen verwant aan de band te omschrijven. Thall muziek dus.
Maar goed, we hebben een poging ondernomen om er moedig door te ploegen. De band komt erg fragmentarisch over, het ene moment is het kalm, maar dat duurt nooit lang. Er is altijd wel een hectische break en de zang is vuig en lijkt van alle kanten te komen. Heel soms is er een kalmere onderlaag waarop de dissonantie neer gemept wordt. Vervelend is dat het allemaal niet bij elkaar past naar mijn gevoel, maar we weten allemaal dat smaken verschillen. En ‘+ Sargasso +’ lijkt wel Jimi Hendrix’ ‘Star Sprangled Banner’ gespeeld in een andere dimensie. Het samenhangende geheel ontbreekt en dit is soms geselen zonder te zalven. Mogelijk zitten er in Nederland wel fans van de band want ze hadden van 2011 tot 2022 blijkbaar een abonnement om te spelen op Euroblast. In elk geval hebben we de nu dé soundtrack voor als er een asteroïde inslaat op de aarde.
