Vier jaar na ‘Concussion Protocol’ is het hoog tijd voor een nieuw album van Vicious Rumors. En dat (uiteraard!) in een nieuwe bezetting. Bandbaas Geoff Thorpe heeft zich jammer genoeg ontdaan van de Nederlandse zanger Nick Holleman, maar heeft met een andere Nick, Nick Courtney, een waardige opvolger binnengehaald. Ongelooflijk hoe Thorpe de ene na de andere geweldige zanger binnenhaalt in zijn bandje want Courtney heeft deze nieuwe Vicious Rumors schijf ‘Celebration Decay’ geweldig ingezongen. Ook nieuw in de line-up zijn bassist Cody Green en tweede gitarist Gunnar DuGrey, al zit deze laatste alweer drie jaar in de band. Thorpe zelf is al 41 jaar (!) in dienst van zijn eigen groep.

‘Celebration Decay’ is album nummer twaalf in de catalogus van Vicious Rumors, live albums en EP’s even niet meegerekend. Met ‘Digital Dictator’ uit 1988 maakte de groep een legendarisch album waarmee alle erna verschenen albums worden vergeleken. Dat is niet helemaal eerlijk natuurlijk. De tijden zijn veranderd en de band ook. Ik heb voor het gemak even geteld: er lopen 35 muzikanten rond die (‘ex-Vicious Rumors’) achter hun naam mogen zetten. Eigenlijk zijn het er 37, maar Carl Albert (1995) en Bryan Hurt (2016) zijn al overleden.

Ik ben zelf erg onder de indruk van dit nieuwe Vicious Rumors album. Allereerst is er de kraakheldere en heavy productie. De slaggitaren zijn niet gedubbeld maar separaat ingespeeld waardoor je links en rechts van het stereobeeld verschillen hoort. Dat doet de live feel van dit album bijzonder veel goed. De gitaren krijgen in de productie de meeste aandacht, maar de andere muzikanten (vette drums!) zijn ook goed te volgen en voor de zang van Nick Courtney is ook voldoende aandacht geweest. Verder wordt er door Thorpe en zijn zes-snaren-maat DuGrey naar hartenlust gesoleerd. Het resultaat is een lekker power metal album dat nergens oubollig klinkt maar juist heerlijk fris. En de songs? Het titelnummer opent en geeft de luisteraar meteen een visitekaartje in handen. Na een luchtalarm en een nieuwsbericht schiet de band midtempo uit de startblokken om daarna twee versnellingen door te schakelen waarna je als luisteraar je hoofd niet meer stil kunt houden. Bangen met die hap! ‘Arrival Of Desolation’ bevat een heerlijk smeuïge dubbele gitaarriff, ‘Darkness Divine’ is het rustige nummer van het album (met fijn akoestisch gitaarwerk) en ‘Masquerade Of Good Intentions’ opent met een episch intro, maar gaat over in een metal beuker van het zuiverste water. Ik ga niet elke track uit kristalliseren, dit is eigenlijk gewoon een album dat elke power metal fan moet gaan beluisteren.

Ik neem mijn pet diep af voor het doorzettingsvermogen van Geoff Thorpe en de manier waarop hij klasse albums blijft afleveren. Ik gun de man om deze sterke bezetting nu eens bij elkaar te houden.