Het aanbod aan Finse black metal albums is nog niet overdonderend geweest in aantal dit jaar. Förgjord, Korgonthurus, Faustian Pact, Kalmankantaja, Curse Upon A Prayer of Bythos zijn niet de meest ronkende namen bij het grote publiek, maar terwijl de ‘bekende’ namen voorlopig opvallend afwezig blijven, brachten deze bands wel stuk voor stuk minstens zeer degelijk materiaal uit en zo ook de vrij nieuwe band Väki. Na hun debuut EP in 2017, het schijfje duurde ocharme een minuut of tien, komen ze nu met een volwaardig album, ‘Kuolleen Maan Omaksi’ genaamd.

Liefhebbers van Finse black kunnen hun portemonnee al boven halen, want dat is precies wat er hier gebracht wordt, alhoewel. Opener ‘Vaisto’ geeft een beetje de indruk dat het allemaal de melodieuze, sfeervolle kant op gaat , maar vanaf ‘Kuihtuvan Maan Puoliso’ is het hek van de dam. Retesnelle black metal in heuse Sargeist stijl, maar naast die snelheid en de agressie van bijvoorbeeld Malum of Azaghal, en het rauwe van een Ondfødt, is er ook ruimte voor melancholische passages a la Kalmankantaja. Soms gaat het ook de dissonante toer op, waarbij ik dan weer moet denken aan IJslandse black en ik meen zelfs wat Uada te herkennen. Allemaal top afgeleverd. Een uitstekende gitaartandem, goed uitgekiend drumwerk en de opvallende huilende, dan weer krijsende vocalen van zanger Lauri Annala. De beste man weet een hoop emotie in z’n angstaanjagende stem te leggen.

De sound van Väki is wel ‘zwaar’ en niet zo scherp als bij veel landgenoten. De gitaren zijn ook redelijk laag gestemd. Die gitaarsound zou ik dan weer toeschrijven aan Behexen. De nummers zijn aan de lange kant, zo tussen de zeven en negen minuten, met uitzondering van het voornoemde ‘Kuihtuvan Maan Puoliso’ dat als een gek tekeer gaat gedurende een minuut of vijf. Komen we uiteindelijk uit op drieënvijftig minuten, wat op zich lang is, maar elk nummer op zich heeft een eigen bestaansreden en er is genoeg afwisseling om de boel interessant te houden. Over de productie moet je je geen zorgen maken. Alles is perfect in balans en zelfs tijdens de grofste momenten valt alles mooi op z’n plaats. Het adembenemende en levendige artwork is van de hand van Adam Burke. Wie thuis iets heeft zitten van Mare Cognitum, Vimur, Acephalix of Nucleus zal zijn hand er zeker in herkennen. Blijft de vraag of je ‘Kuolleen Maan Omaksi’ nu moet aanschaffen of niet? Ik zeg ja, nu!