Van de metal goden die er sinds het begin van de ijzertijd bij zijn en ons geliefde genre vorm hebben gegeven, is Udo Dirkschneider zeker een van de meest respectabelen. Afgelopen zes april heeft de oud-zanger van Accept zeventig kaarsjes uitgeblazen. Daar hij 27 was toen het roemruchte Accept debuut uitkwam, behoeft het geen hogere wiskunde om te stellen dat Udo al zo’n twee derde van zijn leven een boegbeeld is van de metal scene. Die zeventig kaarsjes viert Udo niet met gebak uit de blender aan de koffietafel van een Altersheim in Wuppertal. Nee hoor, onvermoeibaar als de man is, trakteert hij op alweer een nieuw album! En dit is misschien wel een van de meest bijzondere albums in de rijke geschiedenis van de man, het bestaat namelijk volledig uit covers.

Zeventien covers, variërend van de sixties tot de zeroes van dit millennium en reikend van rock tot Tina Turner. ‘My Way’ is een titel met meerdere lagen. Uiteraard is er de titel van de Sinatra cover waarmee dit album zo briljant afsluit, maar ook staat het voor de aan genialiteit waarmee de originelen zijn “ver-Udo’t”. De eerste twee nummers kende ik niet, en zeker ‘Faith Healer’ zou wat mij betreft gewoon een origineel van U.D.O. kunnen zijn in de stijl van zijn laatste album ‘Game Over’. Er staan covers op die heel dicht bij het origineel blijven, zoals ‘No Class’ van Motörhead of ‘Hell Bent For Leather’ van Judas Priest. Het meest verrassend en wat mij betreft ook het meest vermakelijk zijn juist die stukken die een complete make-over hebben gekregen. Wie is er in voor ‘Paint It Black’ in een groteske uitvoering, of een Accept-stijl versie van ‘We Will Rock You’? Met ‘Kein Zurück’ van Wolfsheim zingt Udo voor het eerst in zijn carrière in het Duits, een must-hear! En ja, natuurlijk is er dan de dicht bij het origineel gebleven afsluiter. ‘My Way’ is niet zomaar een cover, dit een statement! Gezien zijn leeftijd zit Udo toch in de herfstdagen van zijn zangloopbaan, hier horen we een man terugkijken op zijn veelbewogen leven. Hij raakt je in deze uitvoering tot op het bot, want je hoort dat hij gelooft in wat hij zingt, “I did it my way”!

Herfstdagen of niet, dit cover album maakt vier albums van Udo Dirkschneider in drie jaar, omgerekend zes keer zo productief als tijdgenoten Iron Maiden en tien keer zo productief als Manowar. Niet anders dan diep respect van mijn kant en respect is ook wat je op ‘My Way’ kan horen. Respect voor deze klassiekers en de originele artiesten, maar wel op de manier die Udo “my way” mag noemen. Proost op je verjaardag kleine reus, en nog vele muzikale jaren in goede gezondheid!