‘Desolation’ is het tweede album van dit Nederlandse duo dat bestaat uit Jan Ooms en Jany Claeskens. Beiden hebben al een respectabele leeftijd bereikt en weten wat ze moeten doen. Alles zanglijnen, gitaren, keyboards, mixing, mastering en productie werden door het duo zelf gedaan. En laat ik maar eerlijk zijn. Wat je zelf doet, doe je best is hier helemaal van toepassing.

Als concept werd de levensbedreigende klimaatverandering gebruikt. De cd bestaat uit een driedubbel gevouwen digipack welke een mooi maar toch wel triestig uitgedroogd zeelandschap laten zien. Rock, hard rock, cold wave, alternatieve rock, progressieve rock worden subtiel verweven in dertien nummers die de emoties soms hoog laten opwaaien. De stem van Jan Ooms heeft wat van dat donkere en zware timbre van Tom Smith (Editors). Het acht minuten durende ‘Deep’ begint heel ingetogen en heeft een gestage opbouw. Je zou het zelfs een vorm van doom metal kunnen noemen maar dan met een eigenzinnige visie van de band. Nog zo een sfeervol nummer is ‘Distance’. Lichte rock maar ook stukken dark wave en pop worden hier mooi gebracht. Sommige nummers zijn al wat trager of sneller,maar het zijn steeds stuk per stuk top composities. ‘Payback Time’ bevat al een donkerder sfeertje. De riff in het begin doet wel wat denken aan ‘Dominion’ van The Sisters Of Mercy. En met iets als ‘Rock Heart’ hebben ze zelfs een mooi pop nummer gemaakt met leuke melodieën erin. Het deed me zelfs wat denken aan Bruce Springsteen hemzelf.

De uren dat beide heren zitten knippen en plakken hebben om dit klein meesterwerkje te maken, lijken me eindeloos. Het album is foutloos uitgedokterd en perfect om van te genieten in combinatie met een warm vuurtje en een glas wijn of zwaarder biertje erbij.