De opening van deze avond in de Willemeen te Arnhem avond ligt in handen van The Dutch Duke. De gunfactor is hoog, want met een auditie waren ze er denk ik nog niet doorgekomen, dit soort podia komen nog net iets te vroeg voor de heren. De vibe die ze uitstralen is leuk, maar de onderdelen mogen nog wat strakker in elkaar gedraaid worden. Maar dat komt wel goed, vertrouw ik op. En dan zijn dit soort shows natuurlijk een heerlijke stimulans. Ik kreeg het vermoeden dat er een voorzichtig Motörhead eerbetoon in de muziek zat, en ook de punkinvloeden zijn niet te ontkennen, maar dat zal in de loop der jaren vast een duidelijke vorm gaan krijgen, we gaan ze met interesse volgen. De naam is overigens gewaagd, maar ijzersterk. Dat straalt vertrouwen uit.

The Iron Maidens zijn allang niet meer zomaar een gimmick en het is serious business geworden. € 27,- voor de entree van een cover band is dan ook geen lichtzinnig gegeven. En als je met ze op de foto wilt, dat kan, maar dat kost je nog eens € 5,-. Dat veroordeel ik overigens niet noodzakelijk, het is alleen een fenomeen dat voor mij nieuw is en even wennen. Nita Strauss is na haar vertrek naar Alice Cooper en haar solo carrière vervangen door  YouTube-ster Nikki Stringfield (what’s in a name) en verder houdt drummer Linda McDonald de geledingen netjes gesloten. Zowel Stringfield (inmiddels overigens blond) als Courtney Cox hebben diverse endorsement deals te pakken, Cox mede ook doordat haar man bij Caparison Guitars zit. Daarnaast heb ik me in laten fluisteren dat er zelfs een endorsement deal is met een BH leverancier, wat net zo stoer als belachelijk is, maar bij McDonald en Stringfield lijkt dat te kloppen. De rest laat zich minder in de kaart kijken, qua garderobe. En ja, de olifant moet toch de kamer uit, links en rechts gaat het toch veel over de factor “wie is nou de lekkerste?”, wat natuurlijk geen drol uit zou moeten maken, maar ja, dat doet het nou eenmaal wel. De strijd gaat wel duidelijk tussen Cox en Stringfield, in dat opzicht.

Dat maakt allemaal niets meer uit als ze gaan spelen. Cox is verreweg de wildste op het podium en draait en trekt gekke bekken. Ze is dan ook de eerste met materiaalpech. En dan zie je toch dat dat snel opgelost is voor haar. Als veel later in de set Stringfield haar geluid kwijt is, duurt het iets langer, maar ze besluit maar gewoon door te spelen tot het weer opgelost is. Intussen communiceert ze wel met het publiek met haar gezicht, dat boekdelen spreekt: “ik kan er ook niets aan doen, ik wacht net zo hard als jullie”. Ik ben geneigd te zeggen dat als je die twee toch wilt beoordelen en vergelijken, dat Stringfield een betere studente is, maar dat Cox een veel natuurlijker gitarist is.

Wanda Ortiz (Steph Harris) verbaast me in hoge mate. Natuurlijk, niemand is Steve Harris en ik heb goeie bassisten op hun muil zien gaan die het probeerden, maar de essentie van de baslijnen weet ze toch te raken. Qua presentatie lijkt ze af en toe te vergeten dat er mensen staan te kijken, maar goed, wat ik al zei, je moet Steve Harris misschien niet eens na willen doen. De gitaristen volgen de karakters van hun mannelijke alter-ego (Davina Murray en Adriana Smith) ook niet. Dan zou Cox misschien in dat opzicht beter Janice Gers kunnen heten. Maar wie echt, echt, ECHT enorm gegroeid is als zangeres is Kirsten Rosenberg, Bruce Chickinson. Ook voor haar geldt dat ze geen Bruce Dickinson is en dat ze haar eigen weg moet volgen met het materiaal dat voorhanden is, maar potverdorie, wat een vocale perfomance zet ze neer. Wat ze tussen de liedjes door doet is hier en daar wat ongemakkelijk, maar qua zang, bijna Heart-achtige kwaliteiten.

Degenen die Melkweg nog gaan bezoeken 11 december kunnen dus gerust zijn, hun geld is goed besteed. The Iron Maidens maken er echt wat van, zelfs Eddie komt er in verschillende varianten aan te pas en als ik een festival organiseerde zou ik geen enkele aarzeling hebben ze neer te zetten. Dat zorgt wel voor een feestje. Dan rest je nog maar één ding en dat is bepalen of je voor Nikki of voor Courtney wil gaan staan, either way, je hebt een prima avond, met een setlist die het echte Maiden best over zou mogen nemen en die nog leuker wordt als je gewoon lekker mee gaat zingen. Zo vals als je wilt.