The Generals hebben warme banden met Entombed. De vier Zweden toerden in het voorprogramma van hun collega’s en gebruikten voor de productie van hun debuutplaat ‘Stand up Straight’ uit 2009 producent Tomas Skogsberg die eerder Entombed klassiekers ‘Left Hand Path’ en ‘Clandestine’ deed. Heel gek is het dus niet dat ik bij de opener ‘Faith In Fire’  van het nieuwe ‘To Hell’ album Entombed als grote inspiratie ontwaarde, met name in de sound van de gitaren. L.G. Petrov en zijn (voormalige) maten klinken vooral door vanuit hun ‘Death ‘n Roll’ periode. Generaals Hednar (zang, bas), Rickard (gitaar), Dick (gitaar) en ‘Metal’ Martin (drums) hebben duidelijk naar hun collega’s geluisterd. De productie is ook op dit nieuwe album van de hand van Skogsberg. De overeenkomsten zullen daar mede debet aan zijn. De sound is moddervet, vies en smerig. Precies zoals swingende Death ‘n Roll moet zijn.

Gelukkig weten The Generals wel degelijk een eigen draai aan hun muziek te geven. Zanger Hednar heeft een geweldige brute strot, de gitaren zijn laag gestemd en Hednar heeft een bassound met een hele grote ‘B’. In de voornoemde opener worden supersnelle drumritmes verrijkt met minder snelle slaggitaarriffs die daar als het ware bovenop liggen.  Hierdoor ontstaat een swingend geheel waar je met een heel lekker tempo op kunt ‘bangen’. Titelnummer ‘To Hell’ heeft de moddervette poten meer in de thrashmetal staan. Met de tempowisselingen naar snellere ritmes raken de mannen hier ook wel de Death Metal aan. Op ‘Thrill Kill’ hoor ik zelfs meer invloeden uit de gouden jaren van de heavy metal. Hoewel het nummer, mede door de vette productie, nog steeds qua bruutheid imponeert is het nummer duidelijk geïnspireerd door oude goden als Iron Maiden en Judas Priest. Snelheidsduivel van ‘To Hell’ is het akelig venijnige ‘Locate Decapitate Incinerate’ (zingt u even lekker mee met het refrein?) De verrassing blijft tot het laatste bewaard want met ‘Undying Death’ sluit het album imponerend af. Hednar is in het intro gezegend met een ultravet geluid van zijn vier snaren waar Lemmy een hele diepe buiging voor zou maken. De track begint rustig met een stemmig clean gitaarintro maar beukt daarna via een paar knallen op de vier snaren door naar een heerlijk brute beuker die via allerlei tempowisselingen het visitekaartje van The Generals zou moeten zijn. ‘To Hell’ is een heerlijk swingende Death Metal plaat geworden zoals eigenlijk alleen Zweden die kunnen maken.