“Garage Rock ‘n’ Roll zoals dat in de laat jaren zestig en vroege jaren zeventig veel te horen was.  Ruige uptempo nummers met catchy refreinen die uitnodigen tot dansen en meezingen, met heerlijke gitaarsolo’s en zo nu en dan een lekker jengelend orgeltje.” Een omschrijving van gitarist Jeroen Teunis. En dat is precies de spijker op de kop!

Een mix van Stooges, MC5, Rolling Stones, Small Faces en Sonics geven ze zelf als referentie kader. Dat moet toch ook wel kunnen, met bandleden uit Jabberwocky (had ik lang niets meer van gehoord) en Dirty Denims; deze bands hebben hun sporen al ruimschoots verdiend met muziek die toch aardig in deze richting komt. Naast voorgenoemde bekende inspiratiebronnen, zou je nog een karrevracht aan invloeden kunnen horen, zo kan ik bijvoorbeeld ook stukjes Buzzcocks of Lou Reed ergens in de verte herkennen. Natuurlijk ook heel veel eigenlijk wel bekend klinkende deuntjes en riffjes, ja, ik meen zelfs toch echt een stukje ‘No Limit’ te horen in ‘Give You All My Money’; is waarschijnlijk (en hopelijk) toeval.

Wat in ieder geval direct opvalt, is het hoorbare spelplezier dat deze band uitstraalt. Het enthousiasme en bevlogenheid spat uit je speakers! ‘Slow Down’ komt heerlijk als een lawine van gitaren, bas en drums binnenvallen, de navolgende razende vocalen (en bubblegum achtergrond koortje) maken de gezette toon wel heel mooi compleet. Die toon is er één van “niet moeilijk doen, maar vol gas, en gaan!” en dat op een verrekte pakkende manier. Nergens ook maar een beetje origineel, maar wel gewoon goed. Ook het gebruik van twee gitaren, toetsen en zelfs mondharmonica zijn goed doordacht. Die mondharmonica had van mij zelfs vaker gemogen. Bij ‘Don’t Waste My Time’ doet het me in jeugdsentiment aan Bad To The Bone (de band; wie kent ze nog?) denken. De gitarentandem van Jeroen en Mirjam is natuurlijk al jaren een geoliede machine, maar misschien omdat beide zich nu nog meer op de strijkplank met zes snaren kunnen focussen, is dit wel heel erg goed uit de verf gekomen. De ritmesectie is trouwens ook dik in orde, en met name enkele wel erg fijne basloopjes moet ik nog even apart vermelden.

Ik kan me voorstellen dat dit vooral (net als de andere bands waarin dit gezelschap actief is) live helemaal van het podium knalt. Ook het totaalgeluid zal dan waarschijnlijk nog een tikkeltje ruiger zijn. Een nummer als ‘I Like It Loud’ zal menig zaaltje op zijn kop kunnen zetten, lijkt me zo. Heel soms kan het op plaat namelijk net iets te netjes zijn voor ondergetekende. Of net zo’n detail wat puur smaakafhankelijk is, zoals de sologitaar in ‘Let It All Hang Out’, die een beetje van een surf-achtig geluid is voorzien, maar ja, misschien past het ook juist wel goed in deze studio opname. De meeste nummers zijn redelijk kort, recht toe-recht aan, maar zoals ze dat tussenstuk van ‘Get On Your Knees’ op een jam-achtige manier uitbouwen naar het einde, is toch wel erg smakelijk; zoiets smaakt zelfs naar meer, heel veel meer!