Italië is lang blijven nahinken in de metal scène wat eigen internationaal scorende bands betrof, maar intussen is ook in de kunstzinnige Laars een weelderig bloeiende verzameling bands ontstaan die de moeite van het ontdekken waard zijn. Dankzij labels als Scarlet Records en Frontiers krijgen we nog meer inzage in wat er allemaal reilt en zeilt op het Iberische schiereiland. Bovendien lijkt de samenwerking tussen zangers en muzikanten van verschillende bands daar schering en inslag te zijn. Het in 2021 opgerichte The 7th Guild dat nu zijn debuutalbum ‘Triumviro’ voorstelt, is daar een goed voorbeeld van.

Het initiatief kwam van Skeletoon zanger Tomi Fooler. Hij wou op de proppen komen met een trio eminente Italiaanse tenorzangers uit de metal wereld als tribuut aan het rijke Italiaanse cultureel erfgoed. In Rhapsody Of Fire’s Giacomo Voli en vroegere Vision Divine/Derdian vocalist Ivan Giannini vond hij zijn gegadigden. Het doel werd aanstekelijke power metal met opera-achtige allure en bombast, voorzien van orkestrale arrangementen en koren. Het dient gezegd dat Tomi Fooler zowel de muziek als de teksten geschreven heeft en hij dus heel wat talent heeft.

De hoge kwaliteit wordt eveneens gewaarborgd doordat eminente muzikanten het vocale festijn in goede banen leiden. Eerst en vooral is er al Simone Mularoni (DGM) als gitarist en producer. Op bas horen we Francesco Ferraro (Freedom Call, Bloodorn). Keyboards en piano werden vakkundig verzorgd door Alessio Lucatti (Vision Divine, Deathless Legacy). Duitse drummer Michael Ehré (Gamma Ray, The Unity) is ook van de partij en tot slot is Daniele Mazza van Ancient Bards hier de man van orkestratie en arrangementen. Dit kan niet misgaan! ‘Triumviro’ is dan ook een lekker wegluisterende plaat met negen gevarieerde songs. Wanneer we ons eerst richten op de inmiddels gelanceerde singles/videoclips, dan was openingstrack ‘Holy Land’ meteen een toonbeeld van snelle en catchy power metal. ‘LaPromesse Cremisi’ is in het Italiaans gezongen met veel passie, terwijl koorzang, piano en orkestrale opsmuk de bombast laten rijzen. Helemaal geladen klinkt de cinematische heavy metal balllade ‘Glorious’ met een sterprestatie van de drie zangers. ‘In Nomine Patris’ blijft in de buurt met zijn Latijnse titel, een flinke vaart wordt gehanteerd in het titelnummer en het strakke, wilde ‘The Metal Charade’. Weemoed staat centraal in ‘Time’ met piano en sensitieve gitaarsolo. Soms doet het wat aan Avantasia denken, luister maar naar ‘Guardians Of Eternity’. En om te besluiten is er nog een ballade met ‘Fairy Tale’ dat me aanvankelijk een beetje aan de traditional ‘Scarborough Fair’ doet denken, maar dan toch een eigen leven gaat leiden. Samengevat is dit levendige power metal met een flinke snuif opera-bombast en epische orkestratie zonder de heaviness te vergeten. Goed zo!