In 1990 schreef Tesla geschiedenis met de release van hun akoestische show ‘Five Man Acoustical Jam.’ Dat album werd de blauwdruk voor een lange reeks akoestische optredens (MTV Unplugged Sessions) en albums. Het album van Tesla werd nooit overtroffen. De sfeer, de energie, de spontaniteit en de uitstekende vocalen van Jeff Keith zorgen dertig jaar na dato nog steeds bij menigeen voor kippenvel.

Sinds die release is er het nodige gebeurd. De band werd slachtoffer van de grunge rage, gooide er het bijltje bij neer, maar kwam begin deze eeuw weer bij elkaar. Gitarist Tommy Skeoch bleek wegens drugsgebruik niet te handhaven en werd vervangen door Dave Rude en nieuwe albums verschenen slechts sporadisch. Vorig jaar nam de band in Londen een nieuwe akoestische sessie op in de Abbey Road studios. Die opname verscheen onlangs als ‘Five Man London Jam.’

Vanzelfsprekend heeft dit album niet de spontaniteit van de plaat die dertig jaar geleden verscheen, maar toch lijkt het er geregeld op alsof de tijd heeft stilgestaan. De stem van Keith klinkt nog steeds prima, de ritmesectie legt een fraaie fundament waarop gitaristen Frank Hannon en Dave Rude schitteren. Het album telt dertien nummers waarvan er vijf ook op ‘Five Man Acoustical Jam’ stonden. Genoeg materiaal wat we dus nog niet in een akoestische versie hoorden. In 2011 verscheen ‘Twisted Wires & The Acoustic Sessions’, maar de overlap met dat album is gering.

De geluidskwaliteit van de opnamen is fantastisch al mag dat geen verrassing heten als je bedenkt dat ze plaatsvonden in een van de meest beroemde studio’s in de wereld. In het begeleidende boekje staat natuurlijk de onvermijdelijke foto van bandleden die over het beroemde zebrapad lopen. De sessie luistert heerlijk weg en heeft een goede mix van vlottere en ingetogen nummers. Vooral bij de rustigere nummers zoals ‘What You Give’, ‘Paradise’ en ‘Love Song’ is het de ster van Keith die schittert. Leuk is de toevoeging van ‘Miles Away’ van het reünie-album ‘Into The Now’. Grootste gemis is de publiekreactie want in de studio zit slechts een handjevol toeschouwers dat er grotendeels het zwijgen toe doet. Geen idee wie ze hadden uitgenodigd voor dit exclusieve optreden maar zo te horen hadden ze beter fanclubleden kunnen uitnodigen dan de lamzakken die wel aanwezig waren.

Bijna vijfendertig jaar na hun doorbraak kan Tesla dus nog steeds een potje breken bij het rockpubliek. Jammer dat ze tegenwoordig geen breed publiek meer bereiken want deze plaat zal ongetwijfeld veel mensen aanspreken. Ze zijn het inmiddels wel gewend, want Tesla is gedurende hun hele carrière al een onderschatte band.