Tersivel kent zijn oorsprong in Argentinië, maar week daarna uit naar het Zweedse Malmö waar het kernduo, bestaande uit Lian Gerbino (zang, gitaar, bas) en toetsenist Franco Robert een Zweedse drummer (Danny Ebenholtz) rekruteerde. Ook muzikaal heeft er intussen een ware evolutie plaatsgevonden van symfonische power metal naar death metal met enige folk invloeden en nu, op dit derde album ‘To The Orphic Void’, kunnen we de organische sound met slepende ritmes eerder omschrijven als zijnde post metal met een duistere, weemoedige inborst welke ook fans van doom/death metal zal bevallen.

De zang van gitarist Lian Gerbino is veelal zalvend en clean, maar in de ruwere passages doet het meer dan eens aan Gojira denken. Bovenal maken de zes lange songs een progressieve indruk, bewerkstelligd door het gebruik van veel keyboards en wispelturige hoogstandjes op de instrumenten. Toch blijft de muziek dikwijls heel slepend, zodat een dromerig effect hen niet vreemd is. De zompige sound klinkt monumentaal, terwijl wanneer nodig een effectieve transparantie gehandhaafd wordt. Op die manier levert Tersivel een bijzonder boeiend album af dat ook tekstueel hoog grijpt, zodat men eerder een spirituele luisterervaring bewerkstelligt dan te mikken op simpel entertainment. Eender welke richting de band in de toekomst zal kiezen, je hoort dat hier begaafde muzikanten aan het werk zijn die veel tijd en energie in hun composities gestopt hebben. We raden fans van uiteenlopende bands als Enslaved, Opeth, Gojira en The Ocean dan ook aan om Tersivel en ‘To The Orphic Void’ aan een grondig onderzoek te onderwerpen, want dit is een imposante schijf!