En hup, we zijn drie maanden verder en krijgen alweer een nieuwe Taake release voorgeschoteld. De reviews van ‘Pakt’ (hier de mijne) de split met Whoredom Rife einde maart, staan nog maar net op hun FB-pagina, maar stilgezeten heeft de band blijkbaar niet in deze eigenaardige tijden. Het nieuwe wapenfeit kreeg de naam ‘Jaertegn’ mee en het betreft ditmaal een samenwerking tussen Taake en Deathcult, die andere Bergense band waar Hoest  deel van uit maakt.

Taake bijt de spits af en bij het horen van de eerste song ‘Slagmark’ moet ik onmiddellijk denken aan het oudere werk van de band, namelijk ‘Over Bjoergvin Graater Himmerik’ en in mindere mate, maar toch, ‘Nattestid Ser Porten Vid’. Een kwieke, maar ouderwets klinkende productie, de traditionele Noorse benadering en de onmiskenbare Hoest signatuur maken van ‘Slagmark’ wat mij betreft één van de betere (traditionele) black metal nummers die ik dit jaar heb mogen aanhoren. Nog niet helemaal bekomen, word ik wederom platgewalst: ditmaal door een goed gebrachte coverversie van Darkthrone’s ‘Ravnajuv’. Een steengoed, bijna vijfentwintig jaar oud nummer, gebracht door één van de vaandeldragers van de Noorse black metal scene. Wat wil een mens nog meer willen? Ok, die sobere, ondergrondse sfeer (en dat drumgeluid!) van Darkthrone op ‘Total Death’ wordt niet gecreëerd, maar deze ijskoude versie én de eigen twist die men eraan geeft,  is zeker niet mis. Top zelfs!

Het is me onderhand ook duidelijk dat deze split een ode aan de  begindagen van de second wave of black metal moest worden. Hedendaags vintage zeg maar. Deathcult is nu niet meteen zo vintage, want de band bestaat nog maar sinds 2006 en heeft ook niet de meest uitgebreide discografie, maar wel twee absolute old school krakers met ‘Cult Of The Dragon’ en het in 2017 uitgebrachte ‘Cult Of The Goat’, hier destijds door ondergetekende besproken en goed bevonden. Ouderwets beukend en knallend als een zweep raast deze, nochtans dik acht minuten durende ‘Der Würger’ voorbij. Er wordt wel eens gas teruggenomen, maar dat is alleen maar om de volgende dreun nog harder tegen je kop te kunnen knallen. De kenmerkende krijs van Skagg geeft het nummer een luguber tintje. Iets minder creativiteit dan in de Taake songs, maar ontegensprekelijk ook hedendaags vintage. Deathcult koos er, een beetje onverwacht, niet voor om een Noorse grootheid te coveren, maar wel het legendarische Beherit! De keuze viel op ‘Black Arts’ van ‘Drawing Down The Moon’ uit 1993 en laat dat nu net mijn lievelingsplaat van de Finnen zijn! Deathcult maakte er een waarheidsgetrouwe versie van, inclusief de intro, en alhoewel het origineel niet te evenaren is, weet men toch de sinistere sfeer te bewaren.

Het leven kan simpel zijn: als je into Noorse black bent, is dit een zaligheid. Gewoon aanschaffen! Ben je niet into Noorse black, is dit vuiligheid. Gewoon links laten liggen! Enige nadeel voor sommige liefhebbers is dat ‘Jaertegn’ alleen op 10” vinyl en tape te verkrijgen is. Voor anderen is dit dan weer net een pluspunt: het leven kan simpel zijn.