Sun After Dark is het nieuwe project van Benjamin König uit Beieren, Duitsland. In de black metal band Lunar Aurora was hij de belangrijkste songschrijver van 1994 tot 2012 en hij schreef het gros van negen albums. Daarna verdween hij een poosje in de luwte, maar op kleinere schaal hield hij zich altijd wel met muziek bezig. Nu lanceert hij dus Sun After Dark en wanneer we ontdekken met wie hij dit debuutalbum ‘Tatkraft’ gemaakt heeft, dan is onze interesse meteen gewekt want we begeven ons zowaar op het Empyrium/Dark Fortress gebied. Algemener uitgedrukt: black metal met verfijndere elementen die iets boeiends kunnen opleveren. Onze daadkracht uit de titel werd dus meteen aangespoord.

Benjamin zelf schreef alles, speelt gitaar, bas en keyboards. Ja, er zijn nogal wat keyboards als zweverige sfeerschepping, maar ook het melodieuze gitaarwerk bevalt ons. Als vocalisten kliste hij maar liefst drie kanjers: Thomas Helm van Empyrium en Noekk, Matthias Jell van Gràb en ex-Dark Fortress plus Martin Falkenstein van Mosaic. Ook drummer Matthias Landes speelde in Dark Fortress, alsook in Revamp. Katrin Rohde zorgt voor enige mooie strijkerpassages.

Zelf zegt König dat zijn muziek elementen van moderne muziek, black metal, duistere tonen, heavy gitaren en krachtige stemmingen bevat. Het zit er allemaal in en als geheel zijn de acht songs gebouwd op duistere sferen. Vrij ingetogen soms, maar met gloeiende erupties vol intensiteit. De eerste kennismaking is ‘Dawn And Dirges’, een vrijgeleide naar veel sfeer en de ernstige operastem van Thomas Helm lijnrecht tegenover zwartgeblakerde knekelzang, die echter eveneens voordracht najaagt. Dit wordt ondersteund door veel sfeer en gewichtige keyboards. Opvallend aan ‘Waidmanns Hoffnung’ is het heldere en warme geluid van elk instrument in een uitstekende productie van Victor Bullok (Triptykon) in zijn Woodshed studio. De operazang blijft vredig, terwijl de harsh zang evolueert van vrij verderfelijk naar vlotter. Herhaling van de titel ‘Ohne Gråb’ wordt aangewend als een sterk middel van begeestering in die song. Soms zijn er wel wat avant-garde invloeden merkbaar of toch een speels theatraal element dat ons treft in de muziek van het gejaagd rockende ‘Schlittenfahrt’. Al blijft de operazang ten allen tijde verheven.

De track die pas echt verslavend werkt en werkelijk het summum moet zijn van wat hier nagestreefd wordt, is ‘Burning Blue’. Zijn serene start met keyboards en waardige operazang krijgt al weldra een dreigend tintje, de fluisterpassages doen de rest om kippenvel te verwekken. Wanneer na vier minuten screams invallen is het feest compleet. En toch houdt men zich een minuut later terug in, maar dat wijst de weg naar vervulling, want er is terug mysterieus gefluister dat nu echt een bezwerende gedaante gaat aannemen. Dit zal de muzikale essentie van dit project zijn, ook al volgen er nog drie tracks die ook erg interessant zijn. In ‘Näbe’ komt het contrast tussen de plechtstatige operazang en de in de kern toch nog een beetje rebelse aard van black metal bijvoorbeeld mooi tot uiting en in ‘Leaving Metropolis’ worden we waarschijnlijk aangemaand de natuur in te trekken op de tonen van fraai vioolspel. Om dan negen minuten te zwerven doorheen een ‘Antarctic Morning’ als besluit van een heel boeiende start! De teksten zijn in het Duits, Engels of het locale Beierse (Opper Beieren) dialect. Het zal een studioproject blijven omdat alle leden ook andere bands hebben, maar het goede nieuws is dat Thomas Helm alvast toegezegd heeft om ook verder te gaan met Sun After Dark als er een tweede album komt. De moeite waard om op muzikale ontdekkingsreis te gaan wanneer je met een open geest black metal benadert.