Sneller dan verwacht is er dan een tweede album van stoner-superband Stöner. Stöner is een powertrio met in de gelederen twee van de grootste grootheden uit de Amerikaanse stoner / desertrock scene: Brant Bjork (o.a. Kyuss, Fu Manchu en al jaren solo) en Nick Oliveri (Kyuss, Mondo Generator, Queens of The Stone Age). Het grootste verschil met het debuut ‘Stoners Rule’ is dat Stöner op ‘totally…’ nu echt als een band klinkt en niet als het zoveelste Brant Bjork album, alleen dan onder een andere naam. Het is alsof bassist en mede-legende Nick Oliveri heeft gezegd ‘Brant, nu moet je eens luisteren. We zijn een superband en niet alleen maar jouw begeleidingsband’. Het resultaat is dat op dit tweede album de invloed van Oliveri op het geluid van de band een stuk groter is. Met name in het begin van het album is de nieuwe aanpak goed te horen. ‘Party March’ en ‘A Million Beers’ zijn een stuk feller en worden door Oliveri lekker punky ingezongen. Daarna neemt Brant Bjork beetje bij beetje de teugels weer over, ook al delen de heren vaker dan voorheen de vocalen. Het geeft een interessant contrast, de bijna schreeuw van Nick Oliveri tegenover de lome übercoole voordracht van Bjork. Maar als het album het einde nadert dan lijkt de oude orde hersteld: de relaxede schommelstoel stonerblues die we zo goed kennen van het solowerk van Brant Bjork klinkt als vanouds, zij het met opvallend prominente baspartijen. In ‘Turn it Around Now’ is de gitaar een randverschijnsel geworden, de vette basloopjes in combinatie met de extra conga’s maken het een bijna sexy nummer. Een Brant Bjork song maar dan vooral door Nick Oliveri met Bjork in een bijrol. ‘Driving Miss Lazy’ is een soort van vraag en antwoord zang van Bjork en Oliveri met stevige riffs op het tempo waarmee het album begon. Als toetje krijgen we nog een puntje Stöner oude stijl (Brant Bjork dus) voor de kiezen. ‘Great American Sage’ is weer zo’n lekker laidback nummer waarop Nick Oliveri af en toe nog wat backing vocalen zingt, maar verder vooral Bjork zijn ding laat doen.

Al met al is ‘totally…’ een afwisselender album dan het debuut ‘Stoners Rule’. Een album dat meer overkomt als een gezamenlijk project van Bjork en Oliveri. Dat er – misschien door de grotere inbreng van Oliveri – wat meer pit in zit, komt het totaal alleen maar ten goede.