Een nieuw album van Steve Vai is nog best een kluif om te recenseren. Hoe omschrijf je een innovatief en creatief muzikant als Steve Vai ? Elk album (nu alweer toe aan zijn tiende solo) van de goede man is anders en zijn muziek dwarrelt door zoveel stijlen heen, dat een duidelijke stilistische omschrijving voor de lezer die onbekend is met zijn verdere werk onbegonnen werk is. Zijn werk voor broodheren als David Lee Roth en Whitesnake is heel anders dan zijn solo werk. In genoemde bands in dienst van de song, solo alle remmen los en alle grenzen vloeibaar. Vaak zijn zijn albums volledig instrumentaal, maar ik kan me ook nog een album herinneren met ene DevinTownsend op zang en hoewel dat niet een geweldig album was, gaf het wel weer aan dat de heer Vai ook zelf nummers kon schrijven met zang. Niemand klinkt ook als Steve Vai, als iemand een eigen stijl heeft op gitaar, dan is hij het wel. Voor dit album heeft hij zelfs een nieuwe techniek van gitaarspelen aangeleerd voor het nummer ‘Candle Power’, welke hij uitlegt in enkele YouTube-video’s, voer voor alle gitaristen onder u. En dat ondanks een schouderblessure die hem gedurende langere tijd het spelen met twee handen onmogelijk heeft gemaakt. Dan maar met 1 hand, waarom niet. Zie YouTube voor het bewijs. Het vraagt wel een zekere lenigheid van de vingerkootjes heb ik begrepen, maar eventuele blessures worden vast wel gedekt door uw zorgverzekering. Meerdere nummers, zoals ‘Knappsack’ en ‘Little Pretty’ heeft Vai ook al gelanceerd via YouTube en kunnen dus al bekend voorkomen als je het album beluistert. Wat Vai als geen ander kan, is het omzetten van emoties en gedachten in de juiste muziek. Songtitel + muziek= een duidelijk verhaal met kop en staart. Wie heeft er dan nog een zanger en teksten nodig?

Ook omringt hij zich altijd met muzikanten die tot de Champions League der muzikanten behoren, zoals Terry Bozzio en Vinnie Colaiuta op drums en Brian Beller op basgitaar, wat voor een perfecte uitvoering heeft gezorgd natuurlijk. Conclusie is uiteindelijk gewoon weer dezelfde als zo vaak bij een album van Vai: het is een instrumentaal album geworden om van te smullen en elke progressieve rock fan zal zich menig uurtje vermaken met ‘Inviolate’. En hij heeft ook nog geruststellende woorden voor gitaristen die minder gevorderd zijn in het bespelen van de 6 snaren (of 8 in het geval van Vai), want het is volgens hem niet nodig om een virtuoos te zijn om je artistieke visie over te brengen in muziek. Kijk/luister maar naar Bob Dylan. Jij bepaalt elf hoeveel techniek je nodig hebt om tot een goede expressie te komen. Nou, ik zou zeggen ga wat muziek schrijven, want het naspelen van de nummers op ‘Inviolate’ gaat je niet lukken.