‘Black Magic’ is na debuutalbum ‘Join The Circus’ het tweede album van deze Noorse band. De muziek is heftig geïnspireerd door classic seventies rock en had destijds naar mijn bescheiden mening met de grote jongens mee kunnen doen; dit is een klasse plaat! Het debuut was aan mij compleet onopgemerkt voorbij gegaan, maar ook die zal nog wel gescoord moeten worden.

Vaak doet dit me aan Rainbow denken; een sterke drive, gepassioneerde vocalen, lekkere groove, en fantastische samenwerking van gitaar en Hammond. Direct bij opener ‘Voodoo Ritual’ is het middenstuk al een meeslepende mini-jam van gitaar en orgel; heerlijk! Opvolger ‘Firegirl’ heeft zelfs een heus ‘Gates Of Babylon’ sfeertje en geniale “uitdoving” gevolgd door versnelling als toetje. Dat de band het toch spannend kan houden in een heel rustig deuntje, bewijzen ze met ‘Through The Fire’. Het vrij hoekige ‘Morning Star’ doet me denken aan onze eigen DeWolf, met weer een subliem, lichtelijk oosters aandoende instrumentale afronding. Deze instrumentale beheersing wordt vervolgens in een werelds arrangement geëtaleerd middels titelnummer ‘Black Magic’; de stuwende riff mondt uit in een kabbelend beekje om vervolgens met een heel mooie opbouw naar een instrumentale climax te werken, waarna de terugkeer van het refrein wat mij betreft weggelaten had mogen worden. Het instrumentale ‘Interlude’ had zo een niet gereleasete Gary Moore bijdrage aan Don Airey’s K2 kunnen zijn; erg fijn dus. Het dreinende ‘The Offering’ had wat mij betreft wel een stuk zwaarder aan gezet mogen zijn. Nu klinkt dit bijna naar stoner neigend nummer vrij schel, terwijl het eigenlijk best goed in elkaar zit, maar niet optimaal overkomt. De gedreven afsluiter ‘Evening Star’ is dan weer gewoon heel erg lekker, dus als conclusie kan ik alleen maar op een paar kleine voetnootjes na, heel erg positief zijn over deze plaat.