Ergens in februari – analoog met de bandnaam – maakten we kennis met Sometime In February, een Amerikaanse progressieve metal band die instrumentale, melodieuze songs maakt. Spil van dit alles is gitarist Tristan Auman die in 2020 dit (solo)project in gang stak. Eerder bracht men een EP uit en debuutalbum ‘There Goes’ werd in 2023 uitgebracht. Het zal echter pas nu ze getekend zijn bij InsideOut Music voor dit tweede album ‘Where Mountains Hide’, resulteren in een breder publiek dat de band uit Charlotte, North Carolina leert kennen.

De band komt daarbij behoorlijk beslagen ten ijs. Men heeft intussen een ruime live ervaring nadat de band echt gevormd werd door toevoeging van bassist Morgan Johnson en drummer Scott Barber. Voor dit album ‘Where Mountains Hide’ vroeg men daar nog keyboard speler Eric Guenther (The Contortionist) bij om het instrumentale spectrum nog breder te maken. De songs zijn meestal niet al te lang en ondanks de virtuoze capriolen liggen ze niet te zwaar op de maag. Dat komt door een overvloed aan mooie melodieën die veelal wat rust geven tussen het complexe kunst- en vliegwerk. Het blijft natuurlijk wel een vereiste dat je instrumentale muziek een kans geeft, want ook al is er veel afwisseling, het toegankelijke van zang ontbreekt. Een voorbeeld van hun verscheiden palet: opener ‘Palantir’ heeft wat jazz/fusion invloeden. ‘Outside In’ beantwoordt aan de verwachtingen wanneer we over progressieve complexiteit spreken. En afsluiter ‘Funeral House’ is erg melodieus en door blues geïnspireerd.

Er is ook een connectie tussen de band en Between The Buried And Me, met name met Paul Waggoner en Dan Briggs. Tristan Auman heeft zelfs al BTBAM live uit de brand geholpen door occasioneel in te vallen voor Waggoner toen die verhinderd was. Een reden te meer dat je Waggoner hoort in de song ‘The Bad Fight’ en hij verschijnt ook in de videoclip. Briggs heeft wat mandoline gespeeld in deze song. Zo reiken de tentakels van het mogelijke meer en meer uit voor Sometime In February, want door deze connectie kwamen ze bij producer Jamie King terecht en is de mix van de muziek tot in de puntjes gaaf. Wanneer je zin hebt in een energieke brok instrumentale, progressieve metal, dan is Sometime In February een band om te onderzoeken.