Slipknot, Sleep Token, Nothing More in Ziggo Dome, Amsterdam – 13 juni 2023
“Zo de zaal is ontploft en dat moet voor de bandleden extra energie opleveren”
Slipknot bestaat al vanaf 1995 en met verschillende pauzes en bandlidwisselingen hebben ze 7 albums uitgebracht. De shows van deze band zijn zeer energiek en vaak rommelig maar muzikaal staat het als een huis. Vanavond nemen ze 2 bands mee in de vorm van Nothing More en Sleep Token.
21 juni 2023 I Tekst: Perry Boleij| fotografie: Hans Lievaart
Bij de Ziggo Dome is eigenlijk altijd alles goed geregeld. Bij het binnenkomen gaat het lekker soepel en hoeven we niet heel lang te wachten. De eerste band van vanavond Nothing More komt uit San Antonio Texas, is opgericht in 2003 en is nieuw voor mij. Sindsdien hebben ze 6 albums uitgebracht. Ze beginnen met ‘Spirits’, het titel nummer van hun laatste album uit 2022. De band heeft me meteen te pakken en met een geweldig geluid is dat met deze zanger, Jonny Hawkins, niet gek. Ttot 2009 was hij drummer van de band ik weet niet hoe hij drumt, maar zingen kan hij wel. Nothing More speelt nummers van 3 verschillende albums en die klinken allemaal lekker. De band is 3 keer genomineerd geweest voor een Grammy “Best Rock Performance”, “Best Rock Song” voor het nummer ‘Go To War’ en dat is ook 1 van de nummers die ze spelen. Het is gave muziek die van deze Texanen af komt. Dit is een goed begin van de avond.
Sleep Token is in nevelen gehuld als het gaat om de bandleden. Er gingen wel geruchten dat bijvoorbeeld Corey Taylor 1 van de leden zou zijn, maar het is allemaal niet erg duidelijk. Ik persoonlijk weet niet goed wat ik met deze muziek aan moet, maar ook met heel het mysterieuze eromheen. Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg, denk ik in dit geval. Als ze beginnen te spelen zitten er toch wel een paar nummers bij die ik op waarde kan schatten, maar er zitten er ook bij die dan weer niet zo ontvangen worden. Dat hoor je ook aan het publiek, dat steeds luidruchtiger gaat ouwehoeren (the Dutch disease). Maar dit is wel een beetje de schuld van de band, als je zpveel rustige stukken in je nummers hebt en je hebt publiek wat speciaal voor een band als Slipknot komt, dan moet je eigenlijk je rustigste nummers thuis houden. Maar ja het is ook wel een beetje respect voor zo’n band hebben van onze kant vind ik. Mijn mening is dat je het voorprogramma altijd een kans moet geven, want soms zitten er wel pareltjes bij die je dan ontdekt en dat is dan ook wel weer vet. Er is geen communicatie tussen band en publiek en dat is altijd een beetje raar.
Maar zoals ik al zei sommige nummers pakken je echt bij je strot en die zijn dan mooi gezongen met die snik in zijn stem. Normaal vind ik dat heerlijk als het qua muziek alle kanten op gaat, maar op één of andere manier krijg ik hier alleen de meer poppy nummers verwerkt. Misschien wordt ik wel een oude zak.
Maar dan de hoofd act van vanavond, het flinke collectief genaamd Slipknot. Als die beginnen de boel op te zwepen heb ik al meteen kippenvel allover dus dat komt goed binnen. Zanger en brulboei Corey Taylor komt meteen lekker op stoom met ‘The blister Excist’ en de heren vliegen meteen door naar ‘The Dying Song’. Zo, de zaal is ontploft, en dat moet voor de bandleden extra energie opleveren. En zo te zien is dat ook zo Shawn “de clown” Crahan is het toch gelukt om mee op tour te gaan en die gaat dan ook helemaal uit zijn dak op zijn trommels. Inmiddels heeft hij de tour alweer verlaten om bij zijn vrouw te zijn, die met een niet nader genoemde medische situatie kampt. Zijn maat Michael Pfaff hangt af en toe aan de buitenkant van de trommels van Shawn en de 2 gitaristen Mick Thomson en Jim Root scheuren er ook flink overheen. Dit is zo gaaf aan een show van Slipknot, de beweging die er in zit. Gelukkig voor veel mensen zitten er vaak tussen de nummers door rustpuntjes in de vorm van digitale geluiden, maar dat duurt gelukkig niet te lang.
De security heeft het vooral druk met mensen die op een plek waren gaan staan die achteraf niet zo slim bleek, want als je in het midden vooraan staat dan vang je de klappen van het bewegende publiek. Dus er gingen best wel wat mensen over het dranghek om “gered” te worden.Maar dat deden de heren en dames van de security prima, ze deelden zelfs glaasjes water uit.. Er zijn verschillende leden van de band die mee blèren, waaronder ook Sid Wilson. En Corey schreeuwt hem dan ook toe met een “Mr. Wilson”. Op de trommels van de percussionisten worden beelden geprojecteerd en ook dat is mooi om te zien.
De bas van Alessandro Venturella heeft lichtjes op de hals en dat geeft een leuk effect. Corey Taylor zegt dat hij iets aan zijn keel heeft en wel wat hulp nodig heeft van ons hij geeft zelf 110 procent, belooft hij. Daar wordt wel gehoor aan gegeven en de nummers worden luidkeels meegezongen. Er loopt ook een duister figuur rond op het podium die een hoofd in zijn hand heeft. Dit hoofd is, zo lijkt het althans, aan de zang van Corey gekoppeld, want het hoofd beweegt zijn mond precies op de tekst van de zanger.
Na een paar flinke stampers zoals ‘The Devil In I’, ‘The Heretic Anthem’, en ‘Eyeless’ spelen ze een “ballade” in de vorm van ‘Wait And Bleed’ en ‘Unsainted’ komt ook nog voorbij. Dan kondigt de zanger aan dat ze een nummer gaan doen waar wij heel veel om vragen en dat is dan het nummer ‘Snuff’. Die wordt dan ook extra hard meegezongen. Echt heel gaaf om te zien en te horen! Veel van de nummers gaan gepaard met een flinke dosis vuur of vuurwerk en dat maakt de show compleet, petje (masker) af voor de heren uit Iowa. Wat stralen die een agressie en energie uit en dat werkt heerlijk aanstekelijk, want van stilstaan is bij niemand in de zaal sprake vanavond. Slipknot is en blijft toch wel heer en meester in dit genre. Het was weer een goede avond positief geweld.
De setlist van vanavond:
Prelude (van tape)
- The Blister Exists
- The Dying Song
- Liberate
- Yen
- Psychosocial
- The Devil In I
- The Heretic Anthem
- Eyeless
- Wait And Bleed
- Unsainted
- Snuff
- Purity
515 (van tape)
- People = Shit
- Surfacing
Toegift:
- Duality
- Spit It Out
Til We Die (van tape)
Social media