Terwijl deze uit Beieren afkomstige Duitse band zich ongetwijfeld momenteel opmaakt om een feestje te bouwen op Wacken Open Air maken we kennis met de klanken van hun derde lente. Verklaring: Seasons In Black bestaat al sinds 1996, maar ‘Anthropocene’ is na ‘Deadtime Stories’ (2005) en ‘The Swansong Diearies’ (2013) slechts hun derde album. Dat valt te vergeven, want zanger/bassist en oprichter Ludwig ‘Lucki’ Maurer is in Duitsland een bekende TV kok, schrijver en Wagyu Breeder.

Het wordt een heel aangename kennismaking (of weerzien voor anderen) met de band. Ze spelen een soort groovende death metal die zonder uitzondering slepend en mediumtempo is, maar ook erg zompig. In opener ‘World Wide Venom’ en het daaropvolgende titelnummer headbangen we goedkeurend wanneer Lucki zijn grofkorrelige grunts toevoegt. Er zit een zekere opstandigheid in (‘Blacksite’), wat die invloeden uit hardcore wellicht zijn, maar boven alles ademt dit een doom sfeer uit. De band zegt namelijk zelf dat ze beïnvloed zijn door death metal (de hoofdbrok), gothic, hardcore, groove en doom. Het klinkt – waar nodig – ruw en vuig met lekkere groove. Toch is er ook aandacht voor sterke melodieën, haal het lijzig gezongen refrein van ‘You Get What You Give’ na twee keer maar eens uit je hoofd. In dit nummer is er trouwens gastzang te horen van Michelle Darkness (End Of Green) en Marina Koller. Her en der duikt een gesproken sampler op om de duistere teksten nog meer te accentueren. Naast uitstekende gitaarsolo’s op tijd en stond – de band presenteert zich nu als kwintet met naast trouwe gitarist Roman Adam ook nog nieuwkomer Leon Hanff als lead gitarist – is er ook een welluidende bijdrage van keyboards en piano in sommige songs. Het klinkt ons allemaal als (goede) muziek in de oren. De mannen van In Extremo kwamen langs om het nummer ‘Inside’ extra in de bloemetjes te zetten en dat is een cover van Stiltskin met een onsterfelijke melodiepracht. Met elke song groeit de waardering en voor we het weten zijn we dan ook bij de afsluiter ‘Forsaken’ aanbeland, een slepende track vol doom en gloom. Een zinderende keuze die we toejuichen, want het tempo komt zelden boven medium op deze plaat en dat terwijl er toch zoveel afwisseling voorbij komt. Deze TV kok heeft een goede neus voor muziek, alles wat metal is opgesnoven en met alle ingrediënten er zijn eigen recept van gemaakt. Njam! Toch eens gaan kijken naar die ‘meet and eat’ of Backen in Wacken dus! Grappig…