De ontmoeting van drie Grieken in Londen leidde naar het ontstaan van Scar Of The Sun. Slechts sporadisch brengt men een album uit – het vorige ‘In Flood’ is alweer vijf jaar oud – maar telkens is het verplichte kost voor fans van melodieuze death metal met wortels in de doom/gothic scene van de jaren negentig. In het verleden was de invloed van Paradise Lost toch wel overduidelijk, zoals aangestipt in onze bespreking voor ‘In Flood’.

Niet dat we daar iets op tegen hebben, maar dit derde album ‘Inertia’ – tevens labeldebuut bij Napalm – toont een welluidende evolutie naar een eigen geluid. Het materiaal is duister, atmosferisch, soms zelfs progressief getint, maar ook toegankelijk en opzwepend tijdens de heftige momenten. De drie heren zijn intussen teruggekeerd naar Griekenland en Scar Of The Sun is momenteel een goed geolied vijftal dat reeds toerde met bands als Dark Tranquillity, Insomnium en landgenoten Rotting Christ.

Wat biedt ‘Inertia’? ‘Hydrogen’ zet als atmosferische intro de toon naar het strakke, uptempo titelnummer met ruwe, maar verstaanbare grunts van Terry Nikas. Was het vorige album clean gezongen, dan speelt men nu veel meer met het contrast tussen gretige grunts en weemoedige cleane vocalen. Een eerste feit dat tot nog meer luisterplezier leidt. De single en video ‘I Am The Circle’ is bepaald aanstekelijk en ook het vlot rockende ‘The Fallible Experiment’ is catchy en zelfs dansbaar. De trilogie ‘Quantum Leap Zero’ brengt ons veel atmosferische passages en knap gitaarwerk dat erg melodieus en sensitief is, maar ook daar voegt men de juiste dosis energie aan toe. De teksten zijn wetenschappelijk getint, maar graven dieper in sociaal bewustzijn. Zo is ‘Inertia’ een album dat op alle vlakken erg boeiend en geslaagd is.