Goedenavond, hoe is het er mee?
Het gaat prima, we hebben hier een hele mooie dag vandaag. Uiteraard is het vervelend dat we niet de dingen kunnen doen die we gewoon zijn te doen en dat maakt ook wel dat we ons zo nu en dan vervelen, maar er zijn wel dingen gaande. We repeteren behoorlijk veel bijvoorbeeld, en Satyr is druk bezig met de demo’s voor het aankomende Satyricon album. Dus als de tijd daar is dan zijn wij er helemaal klaar voor. We hebben niet echt een bepaald doel met ons repeteren, maar zo blijven we in vorm en verslappen we niet.

Jullie brachten onlangs (28 mei) re-issues uit van de eerste twee Satyricon albums, ‘Dark Medieval Times’ en ‘The Shadowthrone’. Waarom nu en wat betekenen die albums voor je?
Het idee om dat te doen spookt al een aantal jaren door ons hoofd. Ze zijn eerst uitgebracht op het Moonfog label en dat label bestaat ondertussen niet meer. Die albums zijn moeilijk te krijgen maar er is een heleboel vraag naar, dus willen wij dat ze ook verkrijgbaar zijn. Het had nooit prioriteit, omdat we ons liever richten op de toekomst. Maar nu met de pandemie was de keuze om dit te doen een gemakkelijke. We respecteren de dingen die we toen deden, ook voor bijvoorbeeld de covers, en hebben nu ook gekeken naar de mogelijkheden die we op dat vlak toen niet hadden. Daarom zie je ook dat de albums andere voorkanten hebben.

‘Dark Medieval Times’ heeft een heel bijzondere plek in ons hart. Het is het allereerste album dat we maakten en dat was eigenlijk de droom van Satyricon: de studio ingaan, een album maken en dit uitbrengen. Nu we het album opnieuw luisteren beginnen we ons dingen te herinneren die we bijna waren vergeten. Zoals ik zei zijn we geen retrospectieve band, maar het is wel fascinerend om terug te kijken en te zien hoe dingen toen waren. De wortels van de band, waar we nog steeds trouw aan zijn. Dat geldt ook voor ‘The Shadowthrone’, maar toen hadden we ondertussen een platendeal en toegang tot een betere studio. Beide albums waren grote gebeurtenissen in onze levens en het bestaan van Satyricon. Dat is gewoon heel cool.

En het verschil tussen die twee? Was dat de betere studio of jullie ontwikkeling?
Dat heeft meer te maken met de ontwikkeling waar we doorheen aan het gaan waren. Eén van de redenen dat we een deal kregen was de enorme dynamiek die binnen de band huist. Dat zorgde er ook voor dat we evolueerden als muzikanten. Er was een enorme energie, een momentum aanwezig vanaf het punt dat we de studio in gingen en eigenlijk zorgde dat er voor dat we echt als een speer vooruit bewogen. Heel veel adrenaline ook.

Waarom is ‘Nemesis Divina’ eigenlijk eerder opnieuw uitgebracht?
Dat had vooral te maken met het twintigjarig jubileum van dat album. Het voelde als de juiste keuze om iets met dat album te doen, ook omdat dit het album is dat symbool stond voor het moderne Satyricon en het heeft voor ons een hoop deuren geopend. Daarnaast heeft het een plek in de harten van veel Satyricon fans en wilden we het weer terug onder de aandacht brengen.

Elk Satyricon album heeft ons iets nieuws gebracht. Bij de eerste drie ging de ontwikkeling echter heel erg snel. ‘Dark Medieval Times’ was het begin, ‘The Shadowthrone’ was een enorme sprong voorwaarts en liet iedereen weten dat we een band waren waar rekening mee gehouden moest worden. Het breidde ons muzikale spectrum uit. Met ‘Nemesis Divina’ werden we een band die zich ook live ging uiten, we werden losgelaten in het wild. Hiermee hadden we duidelijk gemaakt dat we zouden blijven en een leidende rol in het genre hadden.

En hoe werden deze drie albums door de buitenwereld ontvangen?
Ik las, en lees, nooi echt de fanzines of de pers, dus precies weet ik het niet. Ik begreep dat ‘Dark Medieval Times’ het erg goed deed en veel impact had. Eén van de redenen dat we dit doorhadden was omdat we ons eigen label hadden waarop de plaat uitgebracht was. Iemand van het label vertelde ons, omdat hij zicht had op de verkoopcijfers, en wij niet echt, dat het goed verkocht. Een aantal vrienden en collega’s vertelden ons ook dat we iets bijzonders teweeg aan het brengen waren en dat ze daar veel respect voor hadden.

Jij en Satyr zijn de enige twee constante leden. Eigenlijk kun je wel zeggen dat jullie Satyricon zijn. Is dat hoe jullie het willen?
De dynamiek en het respect tussen mij en Satyr is zo diepgaand, dat is iets natuurlijks. Als je een bandlid bent betekent dat dat je bepaalde rechten hebt. Hoe de band wordt gerund, hoe de muziek moet klinken. Met Satyricon is het noodzakelijk dat Satyr en ik de leiding hebben, dat is fundamenteel aan deze band en wij respecteren dat. Je wilt geen andere mensen hebben die zich dan gaan bemoeien met de composities van zo’n iconisch figuur. Wij zijn de kern van de band en daar vormen we dan een live band omheen.

Vanwaar de stagenames?
Volgens mij deden we dat zodat we op een eenvoudige manier samen dezelfde ideeën, idealen en principes konden aanhangen. Ik had vrede met het idee dat Satyr het brein achter de band was; alles aangaande de muziek en wat daarom heen zit. Dat ik dat moest leren begrijpen en hem moest ondersteunen. Waar er ruimte was voor mij om iets toe te voegen aan de muziek, daar deed ik dat. Die namen staan voor een fundamenteel respect naar elkaar toe.

Satyricon is al sinds de begindagen een onderdeel van de Noorse black metal scene. Hoe was het om dat mee te maken en om zo’n belangrijk aandeel te hebben daarin?
Dat is heel moeilijk om samen te vatten. Het was een heel spannende tijd om in Noorwegen te wonen terwijl de black metal nieuw leven in werd geblazen door Noorse bands. Het voelde bijna surrealistisch. Er hing een gevoel van iets heel spectaculairs, iets vol energie in de lucht. Misschien zelfs wel gewelddadig, heel extreem. Om daar middenin te staan was bijna te veel om te bevatten. Ik ben erg dankbaar dat ik daar bij heb kunnen zijn. We hebben met zijn allen het hele genre vorm gegeven door er tijd en enorme toewijding in te steken en ik denk met veel passie terug aan die dagen. Ik denk dat het voor ons was zoals het voor de pioniers in de hardrock muziek moet zijn geweest in de begindagen.