Laat ik meteen beginnen met een (vind ik) nogal lollig feitje over het Finse Satan’s Fall. Het debuutalbum (!) waar deze review  over gaat, ‘Final Day’, werd vooraf gegaan door een ‘Best of..’ album met de titel ‘Past of..’. Ze pakken het goed aan, deze mannen uit het noorden van Europa. Een compilatiealbum uitbrengen vóór je debuutplaat. Ik kwam het nog niet eerder tegen. Wat speurwerk levert op dat de compilatieplaat bestaat uit een verzameling demo’s uit het verleden van de groep. Bedoeling is geweest om hiermee een periode af te sluiten en met een schone lei te beginnen. Die schone lei heet dus ‘Final Day’.

Alle nummers werden door Satan’s Fall zelf geproduceerd waarna Mika Jussila met de tapes aan het werk ging en het geheel mixte tot het album dat op 11 december op de mensheid zal worden losgelaten. De openingsriff van het eerste nummer ‘Forever Blind’ lijkt wel erg op dat van  ‘Fight Fire With Fire’ van Metallica. Verder heeft het nummer niet zo veel met de Amerikanen te maken, want hoewel Satan’s Fall in Finland resideert, zou je als onwetende luisteraar eerder de conclusie trekken dat ze uit Duitsland komen, mede door de koortjes in deze snelle thrasher. De rest van de nummers halen het niet bij de opener, als het om de snelheid gaat althans. Het tempo gaat in ‘Madness’ al wat naar beneden en de track wint aan melodie. Zanger Miika Kokko heeft een vrij schorre stem maar weet als brulboei zeker te imponeren. Dat de Finnen in hun vrije tijd graag naar Iron Maiden luisteren wordt duidelijk op ‘They Come Alive’ en ‘Juggernaut’ dat qua opbouw zo uit de New Wave of British Heavy Metal periode had kunnen stammen.

Meezingen kunnen de heren ook (naast Kokko bestaat Satan’s Fall nog uit de gitaristen Lassi Tiainen en Tomi Mäenpää, Joni Petander (bas) en trommelaar Ville Aatsinki) wat te horen is op ‘The Flame Keeper’ dat een ho-ho-ho refreintje kent (‘We Keep The Fire Burning!!’) dat vooral tijdens de live shows de nodige vuisten in de lucht zal doen ballen. Mij doet zo’n track niet bijzonder veel. Ik luister dan liever naar het laatste nummer ‘Final Day’, een zes  minuten durende beuker waarin alles uit de kast wordt gehaald. De groep heeft het lekkerste duidelijk voor het laatste bewaard. De sterkste tracks van ‘Final Day’ openen en sluiten het album. Wat ertussen zit haalt een voldoende, maar is van een mindere klasse.