Sarin is een Canadese post-metal band die met ‘You Can’t Go Back’ zijn derde album uitbrengt. De eerste twee zijn onopgemerkt aan mij voorbij gegaan en dat zou best een gemis kunnen zijn, luisterend naar dit nieuwe album. Op ‘You Can’t Go Back’ wordt typische post-metal afgewisseld met ingetogen passages die voor meer spanning zorgen dan dat 32 minuten non stop zware riffs, dissonante gitaren en grommende vocalen ooit had kunnen bereiken. Niet dat deze ingrediënten niet aanwezig zijn op dit album, integendeel. De momenten dat Sarin alle post-metal clichés uit de kast haalt zijn niet op één hand te tellen. Dan doen deze Canadezen een goede poging om de Cult of Luna’s en Amenra’s van deze wereld naar de kroon te steken. Dat hen dat niet helemaal lukt is niet erg, want juist de momenten waarop bewust gas terug wordt genomen, maken ‘You Can’t Go Back een enerverend half uurtje extreme metal. Dat is niet meteen te horen bij de openingstrack ‘Cold Open’, die doet vermoeden dat we hier met standaard post-metal te maken hebben van de soort waarvan er al zoveel wordt gemaakt. Niet slecht gedaan, maar ook niet opzienbarend.

Spannend wordt het bij het volgende nummer, het lange ‘When You Melt’ dat overkomt als de branding op een verlaten strand. Momenten van verstilling worden afgewisseld met meedogenloos aanrollende hoge golven die je met meer kracht overspoelen dan je in eerste instantie verwacht. Golven van geluid in dit geval. En het wordt mooier en vreemder met elk volgend nummer. ‘Reckoner’ is dan weer post-metal in de laagste versnelling met een onvervormde gitaar die vecht om staande te blijven in een dikke brij van gedowntunede riffs. In het instrumentale ‘Thick Mire’ wordt gespeeld met de herhaling. Eigenlijk is het een vijfeneenhalve minuut durende aanloop naar een nummer dat maar niet begint. Het is er overigens niet minder interessant door, een spel met een repeterende en  steeds heftiger wordende riff. Na nog een rustig intermezzo wordt dit korte album afgesloten met ‘Leave Your Body’, een bijna opgewekt klinkende post-metal knaller die het voor de verandering eens niet van sombere mineurakkoorden moet hebben. Het is best fijn om na ruim een half uur heftige post-metal niet somber en neerslachtig achter te blijven. Happy metal maakt Sarin nu ook weer niet, maar de band geeft wel een bijzonder prettige draai aan een genre waarin iedereen zichzelf zo verdomd serieus neemt.